19 مرداد 1373 تاریخی است که چهار سیم کارت در اختیار کارمندان نهاد ریاست جمهوری قرار گرفت تا عرضه‌ی سیم کارت تلفن همراه رسماً در ایران کار خودش را آغاز کند. بهره برداری از نخستین فاز شبکه تلفن همراه ایران در شهر تهران با 24 سایت BTS و ظرفیت 9200 شماره آغاز شد.
پس از استقبال فوق العاده عالی و بی‌نظیر مردم از پدیده جدیدی به نام سیم کارت تلفن همراه، شرکت مخابرات ایران درصدد گسترش پوشش آن از تهران به کل کشور بر آمد. بنابراین با توجه به نیاز و تقاضای مردم به این پدیده، فعالیت‌‌هایی متناسب با جهت‌گیری جهانی برای توسعه شبکه تلفن همراه در اهداف عالی مجموعه مخابرات کشور صورت گرفت. پس از آن هیأت وزیران بنا به پیشنهاد وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، اساسنامه شرکت ارتباطات سیار را با سرمایه 2000میلیارد ریال تصویب کرد و کلیه وظایف امور ارتباطات سیار شرکت مخابرات ایران به «شرکت ارتباطات سیار ایران» واگذار شد.
رفته رفته با جدی شدن خصوصی‌سازی صنعت مخابرات کشور و اهمیت حضور در بازار رقابت تجاری، این شرکت از سال 1386 دارای نام (همراه اول)، نشان (دو حلقه)، رنگ (فیروزه‌ای و نارنجی) و شعار (هیچکس تنها نیست) تجاری وی‍ژه خود گشت. از سویی دیگر درست سه سال بعد پس از خصوصی شدن شرکت مخابرات ایران، وضعیت این شرکت نیز از سهامی خاص به سهامی عام تغییر پیدا کرد. شرکت ارتباطات سیار ایران در 28 آذر 1389 پنج درصد سهام (معادل 103 میلیون سهم) خود را در فرابورس عرضه کرد.
بیست و نهم مرداد ماه سال 1392 نماد همراه اول در بازار بورس بازگشایی شد و این شرکت از آن سال در بازار بورس حضوری فعال را تجربه می‌کند. همراه اول مجوز ارتقای پروانه ارائه خدمات تلفن همراه به نسل 3 و نسل های بالاتر را در چهارم شهریورماه 1393 دریافت کرد و اینک پس از 2 سال، چیزی حدود 1056 شهر و دهستان تحت پوشش اینترنت پرسرعت نسل 3 و 4 (نوترینو) اپراتور همراه اول قرار گرفته است.
