مانند قاب گوشی هدفون های بلوتوث دار یکی از لوازم جانبی گوشی محسوب می شوند. اکثر سازندگان هدفون هردو نوع هدفون بلوتوثی و هدفون با سیم را تولید می کنند که در این بین هدفون های بی سیم مزایا و معایب خود را دارند. این هدفون ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:
- هدفون هایی که به یک فرستنده جدا نیاز دارند
- هدفون هایی که به فرستنده نیاز ندارند.
مورد اول شامل هدفون های مادون قرمز و فرکانس رادیویی است. البته مادون قرمز امروزه قدیمی شده و بیشتر برای تلویزیون استفاده می شود، در حالی که فرکانس رادیویی قوی تر است. هدفون های بی سیمی که از فرکانس رادیویی استفاده می کنند می توانند در محدوده‌ای تا 50 متری کار کنند و سیگنال های آن ها از دیوار نیز عبور می کند که باعث می شود بتوان علاوه بر تلویزیون از آن برای استریو خانگی نیز استفاده کرد.
اگر هدفون یا هدست بدون فرستنده می خواهید، هدفون بلوتوث و هدست بلوتوث بهترین گزینه‌ها هستند. البته این هدفون ها به تکنولوژی بلوتوث نیاز دارند که گوشی ها، لپ تاپ ها، کنسول های بازی و تلویزیون های مدرن از آن پشتیبانی می کنند و محدوده ای در حدود 10 متری دارند. بهتر است یادآوری کنیم که تنها تفاوت هدفون و هدست این است که هدست ها دارای میکروفن هستند.
کیفیت صدای هدفون بلوتوثی
مشکلی که ممکن است در مورد هدفون های بلوتوثی وجود داشته باشد، کیفیت صدای پایین است، چرا که هدف اصلی بلوتوث، گوش دادن به موزیک با کیفیت بالا نیست که البته به عنوان یک گجت پوشیدنی، کیفیت انواع هدفون بلوتوثی جدید روز به روز در حال افزایش است.
اولین نسخه های بلوتوث مربوط به هدست و هدفون، صدای دیجیتالی خوبی را ارائه نمی دادند، اما به مرور و با افزایش تقاضا، تمرکز بیشتری روی کیفیت صدا ایجاد شد و نسخه های بعدی بهتر و بهتر شدند. در بلوتوث نسخه ی 3.0 و 4.0 و همچنین در کد aptX پیشرفت های بیشتری به وجود آمده است. برای استفاده از aptX لازم است که موزیک پلیر و هر دو هدفون آن را پشتیبانی کنند. گوشی های هوشمندی مثل گوشی موبایل ال جی، گوشی سامسونگ، اچ تی سی و موتورولا، aptX را پشتیبانی می کنند، اما هنوز اپل در میان آن ها نیست.
کسانی که به طور حرفه ای موزیک گوش می دهند به هدفون های سیم دار علاقه بیشتری دارند، اما برای اکثر کاربران، گوش دادن به موزیک با هدفون های بی سیم جذابیت بیشتری دارد. این تکنولوژی روز به روز در حال بهبود است و کیفیت صدا، طول عمر باتری و ظاهر و قابلیت های مربوط به آن ها به طور مداوم، در حال پیشرفت است.
اندازه و شکل هدفون
هدفون های بی سیم معمولا در سه مدل استاندارد تولید می‌شوند: بالای گوش، روی گوش و در گوش. دو مدل اول بیشتر شبیه به مدل های سیم دار هستند و مانند آن ها عمل می کنند، اما مدل های توی گوشی تا حدی متفاوتند. برای این که رادیو بلوتوثی و باتری در آن ها جای گیرد (مانند هندزفری بلوتوث ريمکس RB-T10) یا گوشی های بزرگتری دارند و یا دو جز آن ها با یک کابل به هم متصل هستند و یا این که اندازه آن ها معمولی است اما یک پشت گردنی ضخیم دارند که وسایل الکترونیکی را در خود جای می دهند. نسل بعدی هدفون های بلوتوثی میان گوشی البته متفاوت هستند.
تاخیر در صدا
یک مشکل دیگر در هدفون های بلوتوثی تاخیر است. اگر در حال دیدن یک ویدئو باشید، متوجه این عدم هماهنگی خواهید شد. اگر در حال شنیدن موزیک باشید متوجه آن نمی شوید. بلوتوث 4.0 تاخیر کمی دارد، و در مقایسه با نسخه های قدیمی تر بهتر عمل می کند.
طول عمر باتری
هدفون های بی سیم نیاز به شارژ جداگانه دارند که ممکن است دارای باتری قابل شارژ و یا باتری های یک بار مصرف استاندارد باشند. برای هدفون های بلوتوثی طول عمر باتری معمولا بین 8 تا 12 ساعت است که باعث می شود بتوانید کل روز از آن ها استفاده کنید. طول عمر باتری به میزان صدا نیز بستگی دارد، هرچه صدای موزیک شما بلند تر باشد، طول عمر باتری کوتاه تر می شود. معمولا سه ساعت برای شارژ باتری نیاز است و از یک کابل یو اس بی مینی و یا میکرو استفاده می شود.
NFC
بعضی هدفون ها از NFC پشتیبانی می کنند، البته تنظیم هدفون های بلوتوثی بسیار راحت است. کافی است که آن را با دستگاه صوتی خود – گوشی هوشمند، تبلت و یا لپ تاپ – جفت (pair) کنید. این کارمعمولا توسط یک نرم افزار بلوتوث که در دستگاه وجود دارد انجام می شود و گاهی لازم است که یک کد عبور را در زمان نصب وارد کنید که می توانید آن را در بروشور هدفون خود بیابید. این تکنولوژی باعث تسریع پروسه اتصال دوباره می شود.
کنترل از راه دور
بسیاری از هدفون های سیم دار یک ریموت سیم دار روی کابل خود دارند که برای پخش، قطع و جلو زدن موزیک ها و همچنین پاسخ دادن و رد تماس استفاده می شود و معمولا یک میکروفون کوچک نیز دارند. در حالی که هدفون های بی سیم معمولا این گزینه ها را ندارند، اما در عوض همه این گزینه‌ها در یکی از گوشی ها قرار داده می شوند.
