هفتهی پیش، مایکروسافت یک دیتا سنتر آزمایشی را از مجمع جزایر اورکنی در شمال اسکاتلند به دریا انداخت. این کمپانی میگوید حدود ۵۰ درصد جمعیت جهان نزدیک ساحل زندگی میکنند، پس چرا دیتا یا اطلاعات ما آن جا نباشد!
این پروژهی تحقیقاتی که پروژهی Natick نام گذاری شده، شامل یک دیتا سنتر به طول ۴۰ فوت که داخلش ۱۲ قفسه داشته و ۸۶۴ سرور و ۲۷.۶ پتا بابت حافظه را در خود جای داده، میشود.
دیتا سنترها معمولا میزان زیادی حرارت تولید میکنند و کمپانیها هزینه زیادی را صرف خنک کردنشان میکنند. بنابراین ایدهی کلیدی پشت این پروژه، ایجاد دیتا سنترهای به صرفهتر از لحاظ انرژی است که موجب صرفه جویی در منابع و کاهش تولید کربن توسط کمپانیها میشود. این سرورها از طریق یک کابل زیر دریایی انرژی تجدید پذیر دریافت کرده که همین کابل اطلاعات یا دیتا را هم به ساحل میآورد. با این حال اگر مشکلی برای این سرورها بوجود بیاید، قابل تعمیر نیست چرا که هزینهی بالا آوردن استوانه بیش از حد زیاد خواهد بود.
با توجه به این مسئله، مایکروسافت جوری بدنهی این استوانه را طراحی کرده که به مدت ۵ سال به حفظ و نگهداری احتیاج نخواهد داشت.
این اولین باری نیست که مایکروسافت این ایده را آزمایش کرده.در سال ۲۰۱۵، این غول نرم افزاری یک دیتا سنتر دیگر را به مدت ۵ ماه در ساحل کالیفرنیا غرق کرده بود. اگر پروژهی Natick موفق شود، زمان گسترش دیتا سنتر از ۲ سال به ۹۰ روز کاهش پیدا خواهد کرد که همین موضوع منجر میشود تا بتوان سریعتر از سرورها بهره برد.