کبوترها یکی از حیوانات کاملاً آشنا برای ما هستند و در شهرها، روستاها و تقریباً هر جایی که انسان‌ها زندگی می‌کنند، می‌توان آن‌ها را هم یافت. اما باید بدانید که کبوترها خانواده بسیار بزرگی دارند و گونه‌های بسیار زیادی از این پرندگان در سراسر جهان وجود دارد. برخی از این گونه‌ها با جوامع انسانی کاملاً سازگاری پیدا کرده‌اند و حتی بدون وجود انسان‌ها، زندگی آن‌ها هم به خطر می‌افتد. اما در سمت دیگر، گونه‌هایی از کبوتر هم در جنگل‌ها و کوه‌ها زندگی می‌کنند و قرابت چندانی با انواع شهری خود ندارند.
با این مقدمه کوتاه اگر شما هم علاقه‌مند شده‌اید تا درباره کبوترها، این پرندگان زیبا و دوست داشتنی، بیشتر بدانید، در ادامه این مقاله از دیجی رو با ما همراه باشید تا نگاهی به حقایق و نکات جالب پیرامون آن‌ها بیندازیم.
حقایق جالب در رابطه با کبوترها
کبوترها می‌توانند تا 20 سال یا حتی بیشتر عمر کنند. به خصوص اگر از آن‌ها به خوبی مراقبت شود، معمولاً طول عمر بالایی خواهند داشت.
چشم کبوترها حدود سه برابر حساس‌تر از چشم انسان است. این پرندگان دنیای پیرامون خود را با نرخ 75 فریم در ثانیه می‌بینند!
برخی از انواع کبوترها در بسیاری از کشورها یک غذای خوشمزه محسوب می‌شوند. اتفاقاً گفته می‌شود که گوشت این پرندگان چند برابر مغذی‌تر از گوشت مرغ است.
کبوترها به واسطه ساختار منحصر به فرد چشم خود، قادرند به صورت مستقیم به خورشید نگاه کنند.
تقریباً همه انواع کبوترها در طول زندگی چند جفت برای خود انتخاب می‌کنند.
با اینکه کبوترها روی زمین بسیار کند هستند و به سختی راه می‌روند اما در هوا شرایط کاملاً برعکس است و این پرندگان قادرند با سرعت 70 تا 75 کیلومتر در ساعت پرواز کنند.
در حال حاضر، در جهان حدود سیصد گونه مختلف از کبوتر وجود دارد و آن‌ها در همه قاره‌ها، به جز قطب جنوب یافت می‌شوند.
پرنده‌ای به نام دودو که در جزیره موریس زندگی می‌کرد و قادر به پرواز کردن نبود، از نزدیکان کبوترهای معمولی بود و متأسفانه چندین قرن پیش کاملاً منقرض شد.
کبوتر در بسیاری از کشورها به عنوان برترین پرنده جهان محسوب می‌شود و بناهای یادبود این پرنده را می‌توان در شهرهای مختلف جهان یافت.
روی بدن یک کبوتر بالغ، حدود 10 هزار پر وجود دارد.
کبوترها استقامت بسیار بالایی دارند و انواع بالغ این پرنده قادرند در طول 24 ساعت، 1000 کیلومتر پرواز کنند.
کبوترها حافظه بسیار خوبی دارند که همین مسئله باعث شده در طول تاریخ از آن‌ها به عنوان پرندگان پیام‌رسان استفاده شود. علاوه بر این، حافظه آن‌ها تنها به شکل بصری نیست و از حس بویایی خود هم می‌توانند برای مسیریابی استفاده کنند.
