اگر کمیک بوک‌های زیادی را خوانده باشید، احتمالا به مواردی برخورده‌اید که در آن‌ها قهرمانان در فضا به شکلی گیر می‌افتند و به خاطر وجود اشعه‌ی خورشید یا برخورد یک شهاب‌سنگ به زمین دارای نیرو‌های ابرانسانی می‌شوند. به نظر می‌رسد که این مورد خیلی دور از واقعیت نباشد، اما به جای قدرت‌های ماورایی، افراد دچار آسیب‌های برگشت ناپذیر به کارکرد بدنشان می‌شوند!
براساس یافته‌های اولیه‌ی تحقیقات “دوقلویی” ناسا، آن‌ها یافتند که زمانی که اسکات کلی از فضا بازگشت، تبدیل به انسان متفاوتی شده بود. کلی نیروی ابرانسانی دریافت نکرده بود (حداقل تا جایی که ما می‌دانیم!) اما تغییراتی در DNA او به وجود آمده بود (در مقایسه با برادر دوقلوی مشابه خود که در زمین مانده بود). این تغییر 7 درصد از دی ان ای او را در بر گرفته بود که مربوط به حداقل 5 عملکرد زیستی مختلف می‌شد. این تغییرات شامل هیپوکسی در سلول‌ها، آسیب محتمل به میتوکندری‌ها، تغییرات در طول تلومرهای او و شکل‌گیری کلاژن‌ها، انعقاد خون و استخوان‌ها می‌شد.
تصور می‌شود که این تغییرات به خاطر تغییرات در مایعات بدن و قرار گرفتن در حالت جاذبه‌ی صفر باشد و این یافته‌ها به خاطر طراحی برنامه‌هایی مربوط به یک ماموریت سه ساله در مریخ، بسیار مهم هستند. اگر دانشمندان می‌خواهند که این ماموریت سه ساله را با موفقیت اجرا کنند، درک کردن این‌که حضور داشتن در فضا چگونه روی دی ان ای انسان تغییر ایجاد می‌کند، اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.
