اخترشناسان به تازگی فوران عظیمی از یک دنباله‌دار آتشفشانی یخی را که در حال حاضر در منظومه شمسی ما در حال پرواز است، شناسایی کرده‌اند. دنباله‌دار مورد بحث با نام 29P/Schwassmann-Wachmann (به طور خلاصه 29P) شناخته می‌شود و دارای قطر تقریبی 60 کیلومتری است. به گفته ستاره شناسان، این دنباله‌دار احتمالاً در زمان فوران خود بیش از 1 میلیون تن سنگ و غبار را به فضا پرتاب کرده است. با دیجی رو همراه باشید.
اعتقاد بر این است که 29P فعال‌ترین دنباله‌دار آتشفشانی در منظومه شمسی است و حداقل تاکنون نمونه فعال‌تری کشف نشده است. تقریباً 15 سال طول می‌کشد تا این دنباله‌دار یک چرخش کامل به دور خورشید داشته باشد، و تنها یکی از 100 دنباله‌دار معروف به قنطورس است که از کمربند کویپر رانده شدند (حلقه‌ای از دنباله‌دارهای یخی که فراتر از سیاره نپتون در حرکت هستند).
ماه گذشته و در روز 22 نوامبر (اول آذر)، پاتریک ویگینز، از اخترشناسان شناخته شده دنیا، اشاره کرد که به نظر می‌رسد درخشندگی 29P به شدت افزایش یافته است. این امر ویگینز و دیگران را بر آن داشت تا دنباله‌دار را با دقت بیشتری رصد کنند و در نهایت پی بردند که این دنباله‌دار آتشفشانی فوران کرده است. علاوه بر این، این فوران به قدری بزرگ بوده که به عنوان دومین فوران بزرگ 29P در طول 12 سال گذشته شناخته شده است.
ستاره شناسان می گویند که فوران دنباله‌دارها و به خصوص فورانی با این اندازه بسیار نادر است. از آنجا که این اتفاق بسیار کم رخ می‌دهد، اخترشناسان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این فوران می‌شود و یا اینکه چرا فوران‌ها اینقدر بزرگ هستند. آنچه که در مورد فوران 29P جالب توجه است این است که تخمین زده می‌شود که بقایای دنباله‌دار آتشفشانی تا 56000 کیلومتر دورتر از دنباله‌دار کشیده شده باشند! همچنین گفته می‌شود که این دنباله‌دار با سرعت بیش از 1300 کیلومتر در ساعت در فضا حرکت می‌کند.
ستاره شناسان می‌گویند که مشاهدات جدید از دنباله‌دار 29P نتایج تحقیقات قبلی را تایید می‌کند. یافته‌های پیشین نشان می‌دادند که فوران‌ها ممکن است با چرخش دنباله‌دار مرتبط باشند. اگر چنین چیزی صحت داشته باشد، ممکن است بتوانیم در حین حرکت دنباله‌دار در مدار و چرخش آن به دور خورشید، شاهد وقوع فوران‌های مشابه دیگری باشیم که زباله‌های بیشتری را در فضا آزاد می‌کنند.
شاید مشاهدات بیشتر از این دنباله‌دار آتشفشانی بتواند به اخترشناسان کمک کند تا چرایی وقوع این فوران‌ها و چگونگی ایجاد آن‌ها را درک کنند. خوشبختانه، مسیر دنباله‌دار به اندازه کافی به زمین نزدیک نمی‌شود و از این بابت خطری ما انسان‌ها را تهدید نخواهد کرد.
