پایان نفس‌گیر و ناتمام «انتقام جویان؛ جنگ ابدیت» کمی آزاردهنده بود. حالا طرفداران این گروه قصد دارند تا «انتقام جویان؛ پایان بازی» را مشاهده کنند، فیلمی که ادامه‌ی داستان‌های قبلی است و با نتیجه‌گیری رضایت‌بخش خود فیلم‌های ابرقهرمانی یک دهه‌ی گذشته‌ی این استودیو را جمع‌بندی می‌کند.
کارگردانان این فیلم، آنتونی و جوزف روسو، فیلم حماسی سه ساعته‌ای را ایجاد کرده‌اند که به سرعت از جلوی چشمانمان می‌گذرد، همانطور که جنگ ابدیت با مدت زمان پخش 2 ساعت و 40 دقیقه به سرعت از جلوی چشمانمان گذشت. با این حال پایان بازی این موضوع را ده‌ها برابر تشدید می‌کند. این فیلم با اضافه کردن کاپیتان مارول به روند داستان، ابرقهرمانان بیشتر، هدف‌های بیشتر و پیچیدگی‌های بیشتری را دنبال می‌کند.
فیلم پارسال انتقام جویان با نام جنگ ابدیت پیرامون شخصیتی به نام تانوس بود که می‌خواست با بشکن خود و از بین بردن نیمی از جمعیت جهان، تعادل را به جهان بازگرداند. پایان بازی روی قهرمانانی تمرکز می‌کند که از این بشکن جان سالم به در برده‌اند و مبارزه می‌کنند تا قهرمانان از دست رفته‌ی خود را دوباره زنده کنند.
این تغییر تمرکز باعث شکل گرفتن همکاری جدیدی بین کاپیتان آمریکا، مرد آهنی، عنکبوت سیاه و بقیه‌ی قهرمانانی می‌شود که شخصیت‌های اصلی فیلم 2012 این استودیو بودند. جنگ ابدیت با تمرکز روی ضدقهرمان، فیلم تاریک و پر از مرگی بود. این فیلم با حضور کاپیتان مارول و مرد مورچه‌ای فضای لطیف‌تری دارد و شاهد شوخی‌های بیشتری از طرف قهرمانان داستان هستیم که بعضی‌هایشان در ترکیب عجیب و سردرگم‌کننده‌ای با صحنه‌های غم‌انگیز رخ می‌دهند.
پایان بازی در واقع پایان عصری در جهان سینمایی مارول است و این فیلم یک دنباله‌ی پایانی بزرگ برای تمام فیلم‌های این جهان سینمایی است. خوشبختانه نیازی نیست دانش عمیقی از هر 22 فیلم قبلی این جهان سینمایی داشته باشید تا به مشاهده‌ی این فیلم بپردازید. داستان فیلم گاهی اوقات به جاهای مختلف می‌پرد و ممکن است بیننده‌ی عادی را سردرگم کند اما حرف آخر این است که این فیلم هیجان‌انگیز، غافل‌گیری‌های بزرگی در خود دارد و ناامیدتان نمی‌کند. فیلم بسیار لذت‌بخشی است.
حالا که نصف قهرمانان حذف شده‌اند، انتقام‌جویان اصلی و دیگر شخصیت‌های باقی مانده فرصت بیشتری در اختیار دارند تا داستان شخصیت خود را رشد داده و با ما به اشتراک بگذارند. این فیلم به بررسی انگیزه و تاریخچه‌ی هر قهرمان می‌پردازد، موضوعی که اهمیت زیادی پیدا می‌کند چون ممکن است پایان بازی آخرین فیلم بسیاری از بازیگران قدیمی‌تر این جهان سینمایی باشد.
اسکارلت جوهانسون شما را متحیر می‌کند. شخصیت او در این فیلم، ناتاشا رومانوف، در پایان بازی استارک، راجرز و دیگر قهرمانان را به عنوان خانواده‌ی خود می‌بیند که باید از آن‌ها محافظت کند. ناتاشای این فیلم مسیر بلندی را در مدت هفت فیلم قبلی خود طی کرده است، فیلم‌هایی که در آن‌ها او بیش از هر چیزی نگران لو رفتن گذشته‌ی تاریک خود بوده است. پایان بازی شخصیت او را به خوبی آماده می‌کند تا شایعاتی که درباره‌ی فیلم بعدی مارول درباره‌ی او گفته می‌شود به حقیقت بپیوندد.
داستان رومانوف با بازگشت جرمی رنر به عنوان کلینت براتون تشدید می‌شود، کلینت براتون توانایی‌های تیرکمان خود را به عنوان شاهین‌چشم در کنار هویت تاریک‌تر خود، رونین، در آغوش می‌گیرد. بارتون در جنگ ابدیت حضور نداشت و بازگشت او نمایشگر نیاز شدید قهرمانان پایان بازی به کمک است و به بینندگان این فیلم نیز دوستی صمیمانه‌ی رومانوف و بارتون را از انتقام‌جویان 2012 نمایش می‌دهد.
داونی جونیور و ایوانز نیز در قوس داستانی حضور دارند و نمایشگر تکامل تونی استارک و استیو راجرز هستند، حضوری که بسیار مناسب است چون این دو شخصیت باعث شتاب گرفتن این جهان سینمایی با فیلم مرد آهنی 2008 و اولین فیلم انتقام جویان شدند. استارک در پایان فیلم جنگ ابدیت در فضا رها شده بود اما پایان بازی زمان مخاطب را هدر نمی‌دهد و به داستان ملحق شدن این دو شخصیت نمی‌پردازد بلکه آن‌ها را نشان می‌دهد که بر خلاف فیلم «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی»، همکاری قدرتمندی را با یکدیگر شکل داده‌اند.
از دیگر شخصیت‌های هسته‌ای، کریس همسورث در نقش ثور و مارک رافلو در نقش بروس بنر هستند که قسمت نامعقول‌تر داستان را برعهده می‌گیرند. این ترکیب از جهتی بسیار مناسب است چون این دو شخصیت از زمان اکران «ثور؛ رگنراک» در سال 2017 شخصیت‌های کمدی‌تری را نمایش داده‌اند. با این حال با توجه به قوس داستانی انتقام‌جویان اصلی، داستان این دو شخصیت به دلیل نقش‌های کمدی‌ترشان احساس حماسی کمتری را به بیننده منتقل می‌کند. شوخی‌های این شخصیت‌ها واقعاً لذت‌بخش است اما گاهی اوقات با توجه به تلاش‌شان برای نجات دادن جان دیگران کمی آزاردهنده می‌شود.
تمام صحنه‌های اکشن این فیلم ارزش این را دارند که در بزرگ‌ترین صفحه نمایش ممکن نمایش داده شوند. برداران روسو در پایان بازی توانایی خود را برای جابجایی اکشن از زمین به فضا و بازگشت دوباره‌ی آن به نمایش گذاشتند و هر قسمت از داستان پایان بازی سهم خود را در ارائه‌ی این صحنه‌های اکشن ایفا می‌کند. در این فیلم حتی محیط‌های ابتدایی‌تری همچون دفتر مرکزی انتقام جویان در نیویورک نیز وسعت بیشتری پیدا می‌کند.
اگر از فیلم‌های پیشین مارول لذت برده‌اید در اولین فرصتی که می‌توانید «انتقام جویان؛ پایان بازی» را مشاهده کنید و سعی کنید تا آن زمان در معرض لو رفتن داستان این فیلم قرار نگیرید.
