این روزها شاهد رشد آهسته و پیوسته‌ی وسایل نقلیه برقی و قطارهای مجهز به باتری هستیم. همه‌ی این‌ها تصویری از آینده را به ما نشان می‌دهد: جهانی که اشکال متفاوتی از منابع پایدارتر را به کار می‌گیرد. اگرچه در حال حاضر چنین چیزی رخ نداده اما دنیا در مرحله گذار و کنار گذاشتن سوخت‌های فسیلی به سر می‌برد.
همین موضوع ذهن ما را با سؤالاتی درگیر می‌کند از جمله اینکه در آینده چه چیزی جای اتومبیل، خودرو و دیگر وسایل نقلیه را می‌گیرد. شاید بهتر باشد اینطور بگوییم کدام وسیله نقلیه کم کم محبوبیت بیشتری بدست می‌آورد و بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ ظاهراً جواب این سوال دوچرخه الکترونیکی است. با دیجی رو همراه باشید.
بر اساس گزارش‌های اخیر، در چند سال آینده، آمار مربوط به استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی در دست اتومبیل های تسلا یا کامیون‌های سایبری ایلان ماسک نخواهد بود بلکه به دوچرخه‌های الکترونیکی ساده و پرکاربرد تعلق می‌گیرد. از نظر تاریخی، دوچرخه‌های برقی به اندازه این وسایل نقلیه گران قیمت محبوب نبوده‌اند. از آنجایی که دوام وسیله نقش مهمی در خرید محصول ایفا می‌کند تقریبا در اکثر کشورها دوچرخه برقی جزو وسایلی محسوب می‌شود که ارزش خرید ندارد. در سال 2012، دوچرخه های الکترونیکی کمتر از 1 درصد از کل فروش دوچرخه در سال را تشکیل می‌داد. بنابراین چگونه یک محصول بدون بازار واقعی این پتانسیل را دارد که در آینده‌ای نزدیک به صنعتی بزرگ تبدیل شود؟
در چند سال گذشته پیشرفت‌های چشمگیری در صنعت خودرو صورت گرفته که گرایش به استفاده از باتری‌های لیتیوم یونی در این وسیله از جمله‌ی این موارد است. در حال حاضر توسعه و تولید وسیله نقلیه مجهز به باتری نسبت به گذشته بیشتر شده و مقرون به صرفه تر است. علاوه بر این، اکنون کشورهای توسعه یافته در تدارک زیرساختهایی هستند که از این فرم جدید وسایل نقلیه هم پشتیبانی کند. از سوی دیگر، به این دلیل که کره زمین با گرما و آلودگی جهانی دست و پنجه نرم می‌کند توجه ملی و سرمایه گذاری روی وسایل نقلیه بدون انتشار انرژی گرمایی نیاز دارد. همه‌ی این عوامل باعث شده تحلیلگران مختلف پیش‌بینی کنند که فروش دوچرخه‌های الکترونیکی طی یک دهه آینده با تقاضای گسترده‌ای روبرو شود.
در برخی گزارش‌ها نیز آمده است که میزان استفاده از وسیله‌های نقلیه الکترونیکی فقط 5.1 میلیون واحد است. پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال 2025 به 12 میلیون واحد برسد اما از طرف دیگر فروش دوچرخه‌های الکترونیکی تا سال 2023 به 40 میلیون دستگاه خواهد رسید. و اگر محاسبات ریاضی را انجام دهیم 40 میلیون واحد تقریبا رقمی سه برابر بیشتر از 12 میلیون وسیله نقلیه الکترونیکی در جهان را نشان می‌دهد. علاوه بر این، تعدادی از شرکت‌های تحلیلی دیگر تخمین زده‌اند که این رقم می‌تواند بین سالهای 2020 تا 2023 به 110 و حتی 130 میلیون برسد. همچنین برآورد می‌شود که فروش دوچرخه الکترونیکی طی یک سال از فروش وسایل نقلیه برقی پیشی بگیرد.
در حال حاضر گفته می شود که چین طلایه‌دار بلامنازع استفاده از دوچرخه الکترونیکی در جهان است. این کشور و شهروندانش این فناوری را پذیرفته‌اند و بسیاری از خدمات اجاره‌ای محبوب و ایستگاه‌هایی نیز برای رشد بیشتر این سرمایه‌گذاری ایجاد شده است. ویتنام نیز در رده دوم قرار دارد و چند کشور اروپایی و حتی برخی کشورهای خاورمیانه نیز از صنعت دوچرخه الکترونیکی استقبال کرده‌اند. یكی از متداول‌ترین موانع ورود یک فناوری جدید ذهنیت و نگرانی از روی آوردن به سمت محصولات جدید پیشرفته‌تر است. اما با سرمایه‌گذاری های دولت و تقویت آنها، میزان استفاده از آنها افزایش می‌یابد.
در کشورهای جنوب شرقی آسیا، به ویژه چین محبوبیت دوچرخه الکترونیکی نیز می‌تواند بر استراتژی قیمت گذاری آنها اثر بگذارد و با قیمت پایین‌تر خود رقبا را از پیش رو بردارد. بنابراین، در آینده که پیشرفت فناوری و اقتصادی بیشتری رخ خواهد داد دوچرخه‌های الکترونیکی بیشتری را می‌توان در سطح جهان عرضه کرد. اگرچه صنعت باتری هنوز در مراحل اولیه خود است اما احتمال دارد که در آینده نزدیک چنین اتفاق مثبتی روی دهد.
در نهایت، به نظر می‌رسد که در آینده‌ای نه چندان دور، جهان تا حد زیادی از دوچرخه‌های الکترونیکی و محبوبیت آن بهره‌مند خواهد شد. اما هنوز صد میلیون واحد در مقایسه با جمعیت میلیاردی زمین رقم ناچیزی است و بنابراین وقتی ده‌ها میلیارد دستگاه این چنینی بدون تولید گازهای گلخانه‌ای عرضه شود و به کاهش ازدحام ترافیک در جاده‌های شلوغ کمک کند، تاثیر آن را بیش از پیش احساس خواهیم کرد. این امر همچنین باعث می‌شود از منابع کمتری استفاده شود و آلاینده‌های کمتری در محیط زیست انتشار یابد.
