امروزه تمام خودروسازان به دنبال ساخت خودروهای خودران هستند و هوندا هم از این قضیه مستثنا نیست. البته در نظر داشته باشید که از آن جا که قبلا هیچ کمپانیای نتوانسته یک خودروی تماما خودران بسازد که بتواند در خیابانهای شهری تردد کند، پس این تکنولوژی چیزی نیست که بتوان از کمپانیهای دیگر خرید یا تقلید کرد. هر کمپانیای که بخواهد در این راه قدم بگذارد، راه طولانی ای را در پیش خواهد داشت.
حالا منظور از مرحلهی چهارم در توسعهی خودروهای خودران چیست؟
بر اساس استانداردها، خودروهای خودران به پنج مرحله تقسیم شدهاند. همان طور که احتمالا حدس زدهاید، مرحلهی پنجم، مرحله ای است که در آن خودرو نیازی به راننده ندارد و میتواند به تنهایی در هر جایی که خواست تردد بکند. هوندا سال ۲۰۲۵ را برای رسیدن به مرحلهی چهارم پیش بینی کرده است و چند سال هم پس از آن طول میکشد تا به مرحلهی پنجم یعنی خودروهای تمام خودران برسد. البته خودروسازانی مانند مرسدس بنز پیشرفتهای چشمگیری در زمینهی خودروهای خودران داشتهاند و به نظر میرسد پیش از آن که هوندا به این مرحله برسد، خودروسازان آلمانی و آمریکایی به این مرحله رسیده باشند.
در مرحلهی چهارم، خودرو میتواند به تنهایی حرکت کند، موانع روبرو و اطراف را تشخیص دهد، کنترل فرمان را در اختیار داشته باشد و تشخیص بدهد که چه زمانی برای ترمز گرفتن و کم کردن سرعت مناسب است. در واقع در مرحلهی چهارم، سیستم خودران کاملا توانایی کنترل ماشین را دارد. چیزی که باعث میشود بین مرحلهی چهارم و پنجم فاصله بیافتد، هوش مصنوعی است.
در مرحلهی چهارم اگر چه خودرو می تواند به تنهایی حرکت کند و خود و شما را به مقصد برساند، اما در مواقعی نیاز است که شما به تنهایی فرمان را به دست بگیرید و خودرو را هدایت کنید. در بعضی مواقع که شرایط پیچیده می شود، خود خودرو این درخواست را از شما میکند. اما موضوع اصلی، اتفاقات ناگهانی است. واکنش انسان در برابر اتفاقات ناگهانی مثل ورود ناگهانی حیوانات به جاده و یا تغییر مسیر ناگهانی خودروهای روبرو، بسیار بهتر از سیستم های خودران فعلی است.
چیز دیگری که انسان در آن بر این سیستمها برتری دارد، توانایی پیش بینی اتفاقات است. فرض کنید خودرویی که جلوی شما قرار دارد، در حال مارپیچ رفتن است و یا این که راننده نمیتواند به خوبی تعادل خودرو را حفظ کند. در هر دوی این شرایط، شما به خوبی متوجه میشوید که راننده حال خوبی ندارد و یا ناوارد است. بنابراین سرعت خود را کم یا زیاد کرده و از او فاصله میگیرید. چنین چیزی در مورد سیستمهای خودران کنونی صادق نیست و نمیتوانند چنین چیزی را درک کرده و تصمیمات درست را به موقع بگیرند.
البته شاید جالب باشد بدانید که هوندا برای رسیدن به مرحلهی سوم از خودروهای خودران هم هنوز مسیری طولانی در پیش دارد. طبق برنامهریزیهایی که توسط این شرکت ژاپنی انجام شده است، مرحلهی سوم از این سیستم تا سال ۲۰۲۰ در خودروهای هوندا خواهد بود. در این مرحله، بیشتر تمرکز بر روی کنترل ترافیک است. سیستم خودران در مرحلهی سوم توانایی شناخت محیط اطراف و خودروها و حتی لاینی که در آن در حال حرکت هستید را دارد و میتواند به اتفاقات اطراف واکنش نشان بدهد، ولی هنوز رها کردن فرمان تصمیم درستی به نظر نمیرسد!
هوندا پیش از این هم چند نمونهی اولیه از این سیستمهای خودران (مرحلهی ۳) ساخته بود و به خبرنگاران اجازه داده بود که با آن رانندگی کنند و از آن گزارش تهیه کنند. اجزای سخت افزاری اصلی در این سیستمها، شامل ۲ دوربین اصلی و بیش از ۱۰ رادار و سنسور مختلف میشدند.
چیزی که در آخر باید به آن اشاره کنیم، این است که مدت زیادی است که اجزای سخت افزاری لازم برای ساختن این سیستمهای خودران، موجود هستند و هر روز هم در حال پیشرفتهتر شدن هستند. چیزی که باعث میشود نتوانیم شاهد حرکت خودروها، بدون راننده، در سطح شهر باشیم، هوش مصنوعی است. هنوز مسیر زیادی باقی مانده است تا هوش مصنوعی بتواند به جایی برسد که مانند انسان تصمیم بگیرد و عمل کند.