در سریال Westworld شاهد این هستیم که ربات‌های انسان‌نما در حال کشف واقعیت پشت پرده ادراک مصنوعی‌شان هستند، این که این رباتها ساخته شده‌اند تا توسط انسان‌ها مورد سو استفاده و قتل قرار گیرند، توسط انسان‌های پول‌دار بی‌ارزشی که برای چند روز به Westworld می‌آیند تا سرگرم شوند.
با دیدن این سریال و این در هم شکستی درک پیشین این رباتها از جهان خود، این سوال برایمان پیش می‌آید: ما خودمان از کجا می‌دانیم که انسانیم و نوعی هوش مصنوعی در قالبی انسانی نیستیم؟! آیا رباتی نیستیم که برنامه‌ریزی شده‌ایم تا فکر کنیم که انسانیم؟ داشتن اراده آزاد چه احساسی دارد و فرق آن وقتی که حاصل از طبیعت یا حاصل از برنامه‌ریزی توسط انسان‌ها باشد چیست؟ اگر نتوانیم فرق بین یک ربات و انسان را تشخیص دهیم اصلاً این تفاوت چه اهمیتی دارد؟ این سوال با فیلسوف‌ها، دانشمندان علوم کامپیوتر و نویسندگان مختلف در میان گذاشته و جواب‌های زیر دریافت شده است که با هم مرور میکنیم. با دیجی رو همراه باشید.
ایوان سلینجر
استاد دانشکده فلسفه در انستیتو تکنولوژی روچستر
«این سوال سوالی قدیمی است، این که آیا ما واقعاً می‌دانیم که ربات نیستیم یا نه، حداقل از اوایل مدرنیته پرسیده شده است، زمانی که «رنه دکارت» در پی پاسخ به این سوال بود که آیا به حقیقت می‌تواند بداند که دیگرانی که شبیه او هستند و مانند او رفتار می‌کنند ماشین‌اند یا انسان. «دکارت» دلیل خود را برای مطرح کردن این سوال داشت و آن نیز این بود که او می‌توانست به راحتی به افکار خود دسترسی داشته باشد اما نمی‌توانست همین کار را در مورد دیگر اشخاص انجام دهد. بهترین کاری که توانست در چنین شرایطی انجام دهد این بود که نتیجه بگیرد که در واقع با دیگر انسان‌ها احاطه شده است و این باور را در کنار باور به خدایی خوب قرار دهد که نمی‌خواهد او را فریب دهد.
اما اگر فقط با فهم خود پیش برویم و به این نکته بسنده کنیم که نمی‌توانیم به هوشیاری خود شک کنیم، باز هم این سوال پیش می‌آید که ممکن است مغزهایی در خمره (مانند فیلم ماتریکس) یا هوش مصنوعی بسیار پیشرفته‌ای در بدنی انسانی باشیم. از دید فردی و درون‌گرایانه نمی‌توانیم به این سوال پاسخ دهیم. همچنین با پرسیدن از دیگران نیز نمی‌توانیم به سوال خود پاسخ دهیم چون ممکن است آن‌ها نیز ربات باشند و از این قضیه مطلع نباشند.
بعد از این، مساله فیزیولوژی انسان پیش می‌آید. و مثال آن نیز به دنیا آمدن کودکی جدید است. هر کسی که تا به حال بچه‌ای به دنیا آورده باشد می‌تواند به تمام فرآیندهای بیولوژیک پیچیده دخیل در این کار اشاره کند و آن‌ها را به عنوان دلیلی برای ربات نبودن ما ارائه دهد. اما نمی‌توانیم از این قضیه صرف نظر کنیم که موجوداتی بسیار پیشرفته می‌توانند ربات‌هایی با بیولوژی انسان (یا شبه انسان) تولید کنند. در این فرض، چنین فیزیولوژی مصنوعی سطح بالایی می‌تواند دستگاه‌های پزشکی معاصر را نیز فریب دهد (یا نیازی به این کار نداشته باشد).
با توجه به نکات گفته شده و همچنین دیگر پیچیدگی موجود در این بحث به نظر بهترین راه این است که بین شک‌گرایی فلسفی و عمل‌گرایی روزانه فرقی قائل شویم. از نظر ذهنی به نظر می‌رسد که می‌توانیم تا ابد در مورد جواب این سوال به بحث بپردازیم. اما اگر بخواهیم از دیدی عمل‌گرایانه به این قضیه نگاه کنیم می‌توانیم به این صورت به این سوال پاسخ دهیم که ما موجوداتی از جنس کربن، و نه از جنس سیلیکون هستیم. اگر چنین جهش باوری را برای جنبه عمل‌گرایی پاسخ به این سوال در نظر نگیریم (این که ما همان کسی هستیم که فکر میکنیم هستیم) به احتمال زیاد دچار چالشی هویتی می‌شویم و چنین چالشی ما را به موجوداتی ناکارآمد تبدیل می‌کند.»
بروس استرلینگ
نویسنده داستان‌های علمی تخیلی، روزنامه‌نگار، تئوریسین
من که چنین حرفی را باور نمی‌کنم. هر ربات هوشمندی در عرض دو دقیقه می‌تواند تشخیص دهد که به احتمال زیاد یک انسان نیست. چنین رباتی نمی‌تواند نفس بکشد، غذا بخورد، یا آن را دفع کند. چنین رباتی هیچ والدینی ندارد، خاطره‌ای از دوران کودکی خود ندارد و سنش زیاد نمی‌شود. مریض نمی‌شود و عفونت نمی‌کند و ضربان قلب ندارد. نمی‌خوابد، گرمای بدن و اثر انگشت ندارد.
سوزان شیدر
استاد کمکی فلسفه و علوم شناختی در دانشگاه کانکتیکات، عضو مرکز بین رشته‌ای اخلاق زیستی در دانشگاه یل، نویسنده
«برای پاسخ به این سوال باید بفهمیم که آیا ماشین‌ها نیز می‌توانند هوشیار باشند، و آیا یک ماشین هوشمند بودن احساس خاصی دارد. اگر چنین قابلیتی وجود نداشته باشد ما نیز هیچ نوعی از هوش مصنوعی، از جمله یک ربات، نیستیم. و دلیل آن نیز این است که همین حالا شما می‌توانید تشخیص دهید که هوشیار هستید.»
دیوید آربچ
نویسنده، دانشمند علوم کامپیوتر و مهندس نرم‌افزار سابق گوگل و مایکروسافت
«غیر معقول بودن بدن انسان یکی از نشانه‌های انسان بودن است. اگر انسان‌ها را ساخته‌هایی از طبیعت و رباتها را ساخته‌هایی مصنوعی در نظر بگیریم، به این ترتیب شخصی که چنین رباتی همچون انسان را طراحی کرده است روش ساختن رباتها را بلد نبوده و فرقی با طبیعت نداشته است.
گرچه می‌توانیم این احتمال را کنار بگذاریم که ربات‌هایی نیستیم که همچون سریال گفته شده برای هدف خاصی طراحی شده‌اند، شک بزرگ‌تری در این بین وجود دارد و آن نیز شک خالص بودن هویت انسانی است. به نظرم دلیل این شک نیز اهمیتی است که این سوال در ذهن ما دارد. اگر یک ربات باشیم به این معنی است که در حال فریب خوردن هستیم؛ که بر خلاف احساس‌مان در مورد این که موجوداتی آزاد و مستقل هستیم، موجوداتی تحت سلطه موجودی دیگر هستیم. پس چیزی که از آن می‌ترسیم ربات بودن نیست بلکه این است که هویت و موجودی‌مان یک فریب باشد، که تک تک ما یک فریب باشیم.
شاید ما فقط شبیه‌سازی به خصوصی باشیم از شرایطی که قرار است محاسبه کند، آنگاه چه اتفاقی می‌افتد. اما اگر ما موجوداتی زنده هستیم و نفس می‌کشیم، اگر در جهان‌مان کارهای مختلفی انجام می‌دهیم و درد می‌کشیم و لذت می‌بریم، این جهان همان قدر واقعی است که هر جهان دیگری نیز می‌تواند واقعی باشد. اگر به چنین جهانی یک شبیه‌سازی بگوییم به هیچ وجه به زندگی‌مان و به درد کشیدنمان معنایی کم‌تر حقیقی نمی‌دهد.
اگر ما همان‌طور رفتار میکنیم که فکر میکنیم انسان‌ها باید رفتار کنند، اگر همان‌طور احساس میکنیم و تفکر میکنیم که انسان‌ها باید بکنند، پس ما انسان هستیم و در تعریف انسان می‌گنجیم چون تمام چیزی است که به عنوان تعریف داریم. شاید در زیرین‌ترین لایه‌مان ربات‌هایی باشیم اما باز هم بنا بر تعریف انسان هستیم.
در چنین شرایطی نگرانی اصلی این است که انسان بودن همان چیزی نباشد که ما فکر میکنیم به آن معنی است. و به نظر می‌رسد که چنین نگرانی‌ای نگرانی درستی باشد. فرهنگ‌های مختلف تعاریف مختلفی از روح، وجود انسان و انسانیت داشته‌اند و همه آن‌ها یا اشتباه‌اند و یا در بهترین حالت ثابت نشده‌اند. احتمالش کم است که امروزه نیز ما به تعریف درستی از انسان بودن دست پیدا کرده باشیم، احتمالش کم است که ما ربات باشیم اما به احتمال زیاد آن چیزی هم نیستیم که فکرش را میکنیم.»
سلام موضوع جالبی است . به نظرم میتونیم بگیم انسان یک روبات بیولوژیکی است . که کد نویسی آن در کروموزوم ها و DNA قرار دارد . و پدیده تمایز سلولی با کد نویسی رشته های پروتئین انجام می گیرد . و یک سیستم درونی است که تعدادی از سلول ها را وادار به تولید قلب و تعدادی را به کلیه ………. می کند در حالی که در سلول اولیه انسان هیچگونه تمایزی وجود ندارد . تنها فرق انسان با روبات این است که در روبات تنها هوش قابل توسعه و ارتقاء می باشد . در حالی که در انسان تمامی سلول های بدن در حال رشد و بزرگ شدن می باشند . شاید هم بتوان گفت مرگ عادی انسان نیز در اثر برنامه ای که در کروموزوم های هایش کد شده است اتفاق می افتد .
کاملا درسته شاید ربات نباشیم و درون مجازی باشیم یک کامپیوتر راحت میتونه همه عالم رو شبیه سازی کنه حتی دودی که به آسمان میره
شاید همین الانم استب کنن و یه ریست بزننن خخخ
جناب تقی نژاد، شاید وقتش باشه که دیگه برای توصیف دانش و تحولات علمی دنیای مدرن از عبارت فانتزی و علمی‌تخیلی استفاده نکنیم. به نظر من برای بشر، سخت‌تر از پیش‌بینی آینده نزدیکش، کشیدن مرزی بین واقعیت و تخیلاتشه. در چنین شرایطی دیگه هیچ چیز فانتزی و مجستیک نیست .
آیا ربات به خواب می رود؟ اصلا خواب می بیند؟ روح الهی دارد؟ خودآگاهی دارد؟ یعنی این که به هستی خود علم دارد؟ آیا صاحب جهان بینی است؟
سلام مگه ندیدی گفت می تونه بچه دار هم بشه انقدر پیشرفته باشه که دستگاه های پزشکی را هم فریب بدهد مثلا تو ام آر آی مغز تو را که ربات هستی انسان نشان بده و حتی خشم‌محبت و دلسوزی و شهوت و گریه و خنده و هیجان داشته باشه من سال ۷۰ با دوستم رفتم سالن ورزشی متوجه شدم مردم بسیار بی قواره هستند یا پایین تنه بلند یا بالاتنه می‌گفتم چطور برخی تو فیلم ها مانکن هستند آره جونم مانکن ها ربات هستند و با خودم گفتم خدایا من از همه خوش تیپ ترم با اینکه خیلی زیبا و خوش تیپ نبودم گفتم از همه خوش هیکل ترم حالا چطور یک هو همه انقدر ردیف و زیبا و قرینه شدند فرض کن با دمنوش و جراحی خود را خوش تیپ کردند قرینه نبودن بدن که هیچ کس دهه ۷۰ اندام قرینه نداشت را چطور توضیح می دهید همه قرینه خوشتیپ شدند من ۴۶ سالمه میگم نکنه منم ربات بودم که اون زمان از همه خوش تیپ تر بودم و شایدم من آدمی بودم که از همه انسان هازیباتر بودم با وجود نقص هایی که داشتم الان شما تیم چین و ژاپن را تیم والیبالش را نگاه کن اونا ربات هایی هستند که خودشان هم نمی دانند رباتند و برخی ربات ها خودشان می دانند رباتند و ربات ها پاهای بسیار باریک و باربی دارند و طرز خاصی پر تنش و با لوندی خاصی و کمی با جهش راه می روند . و اصلا گمان کنم انسان ها هم بشه با فرستادن الکترود به مغزشون تبدیل به ربات بشوند می دونید فامیل ما دیگه اونا نیستند و در ضمن دقت چشم من بسیار بالاست چهره دزد گناهکار قاتل و روانپریش را راحت تشخیص میدم و اینکه طرف ما را دوست داره یا نه یا چه حسی به ما داره من میگم اگه من صد درصد انسان بودم نباید چشمام انقدر دقیق کار می کرد و یا اینکه مسابقات علمی تو استان اول می شدم و گاهی طوری بی موقع عصبانی میشم که انگار کسی به مغزم دستور داده من حس می کنم صدام و سیاستمدارها هم افرادی هستند که میشه به مغزشون دستور داد در ضمن من جدیدا فهمیدم چند بدن داشتم چند بدنم فوت شده و با چند بدن چندجا بودم طوری که فامیل بدن هام را شناختم و شر به پا شده کلی خانواده دنبال من هستند که تو دختر ما بودی هر چی میگم اشتباه کردم اون یک بدن دیگر من بوده باور نمی کنند و گمان کنم چین و اسرائیل ربات درست کرده و شایسته تر شاید این باشه که بگم با ساخت ربات بسیار انسانی مرده ها را زنده کردند من مرده بودم و بسیار انسانی هستم عواطف و احساسات دارم و همه چیز انسانی دارم مهربونی هم دارم چون یک بدن من چینی و یهودی بوده و اونا برای درمان به اسرائیل رفته بودند البته حافظه کاذب بوده
عالی بود صحبت‌هاتون . آفرین .واقعا باهوش و با کمالات هستین
من همش دارم به مغزم فکر میکنم چطور میتونم ثابت کنم روح دارم یا نه اگه روح داشتع باشیم خب رباط نیستیم اما از نظر دینی فکر کنم رباط هستیم چون همه درخواست ها و افکارمان در دست خداست .پس در کل کل رباطیم
روح و افکار ما به دست خودمونه. و به خاطر همین هم مجازات میشیم که در دست خودمون بود و ازش اشتباه استفاده کردیم.
وای من یک دونه از این ربات ها میخواهم
خوب منم یکی میخوام
آقا،من مطمئنم انسانیم.چه جوری روح داریم؟چه جوری خواب میبینیم؟چی جوری پی پی میکنیم؟چه جوری ادرار میکنیم؟اصلا اگه بدنمون رو باز کنن میبینن ما همه چیزمون از گوشت و استخونه.100 درصد ما انسانیم.شما هم چقدر فیلمای تخیلی رو جدی میگیرید.
خب کارخونه ها هم پی پی میکنن. ما بدون شک ربات بسیار بسیار هوشمندی هستیم که با برنامه های مختلف درون ریزی شده و موقعیت های مختلف بیرونی که در جلوی راه ما قرارداده میشن مسیرهای متفاوتی به اسم سرنوشت رو داریم طی میکنیم
شاید بعضی ها فکر کنند که ما ربات بسیار بیشرفته ای هستیم اما اینطور نیست چون روبات خون ندارد ولی اگر ما دستمان را ببریم خون می آید پس حتما انسان هستیم چون کلی دلیل برای انسان بودن وجود دارد
•هیچ رباتی نمی‌تواند بچه بیاورد
•هیچ رباتی نمی‌تواند گریه کند
•هیچ رباتی نمی تواند خون داشته باشد
•هیچ رباتی نمی تواند اثر انگشت داشته باشد
•هیچ رباتی نمی تواند بزرگ شود
•هیچ رباتی نمی‌تواند بدنش گرم باشد
•هیچ رباتی نمی‌تواند بمیرد
•هیچ رباتی نمی‌تواند فکر کند ربات است
پس صد در صد ما انسان هستیم و احتمال ربات بودن مان صفر است
درست است ما از خدا پیروی میکنیم ولی دلیل ربات بودن نمی شود ما صد در صد انسان هستیم چون جنسمون از پوست و گوشت است کلی دلیل انسان بودن هم وجود داره هر کی موافق است ما انسان هستیم بگه ممنون
اون مال قبل بوده می توانند رباتی درست کنند که دستگاه های پزشکی هم خون و مغز مصنوعی اون را تشخیص نده
ما انسانیم
سلام من قبلا محبوبیت بالایی داشتم البته زشت تر شدم اما این همه ماجرا نیست من حس کردم همه جا به بن بست خوردم و تاکسی هم گیر نمیاد و… و قیافه فامیل و دوستانم ۱۰۰ درصد عوض شده حالا یه طور قاطع متوجه شدم این مریم دختر همسایه سابق ما نیست این نیر دخترعمه من نیست اینا ربات هستند البته من می دونم چیزی را که من می فهمم خیلی ها با توضیح هم قانع نمی شوند و بهم برچسب توهم می زنند
برای هر کس یک عکس گذاشته مال منو یک عکس گذاشته که طرف کور شده پروانه شده داره با چشم سرش می بینه
سلام من خیلی باهوشم اگه خودم ربات نباشم من بسیار دقیق و باهوش هستم و من قبلا بسیار محبوبیت داشتم الان ندارم و دشمن دارم دیدم علاوه بر عوض شدن اخلاق فامیل قیافه هاشون هم فرق داشته بدل داشتن یعنی اینا قرینه اونا هستند ربات فامیل هستند که با ربات ما زندگی می کردند و تجارب متفاوتی از ما دارند و من یک دوست داشتم با یک دختر عمه حالت ها چهره و همه چیز اونا رو خوب می شناختم اولا سطحی نگاه کردم که کم محل می کنند دقیق که شدم دیدم اینا اصلا اونا نیستند و حافظه برخی بدن هام اومده بود برام من اول اینکه دختر عمه من سایز بدنش با این فرق داشت مدل دست ها و بدنش فرق داشت مدل موها و طرز تفکر و شخصیتش با این فرق داشت و رنگ چشمش و کشیدگی و درازی صورت صدا و طرز حرف زدن داداشدیگه نمیشه همه اینا عوض شده باشه اون سخاوتمند بود با اینکه این پولش از پارو بالا میره بسیار خسیس و گداصفت هست و بسیار بی شخصیت و خسیس و بی سلیقه در انتخاب لباس اوت بسیار بخر و بپوش و بخور بود با اینکه فقیرتر از این بود چشمهای اون عسلی روشن وچشمش اندازه در کاسه بود مگه میشه همه اینا عوض شده باشه اینا اونا نیستند تشخیص دادم اینا اونا نیستم اما از درمان ناتوانم همه ما چند بدن داشتیم و اگه لب باز کنم بهم برچسب توهم می زنند مردم اگه ربات نیستید انقدر خنگ نباشید ربات ها مملکت را گرفتند من اگه بگم می گویند خله توهم داره منو می برند دیوانه خانه می دونی اگه کل فامیل را کشته باشند رباتشون را ساخته باشند ارث اونا و مملکت اونا را کم کم صاحب می شوند لطفا اگه انقدر کند ذهن هستیم که درک نمی‌کنیم برچسب توهم نزنیم یک برنامه بود که به کارهای مردم نگاه کن دوباره ما بچه بودیم۴۶ سالمه دقت کنید بابا این اون نیست حواستون کجاست ؟! چرا دقت ندارید
میشه با من در ارتباط باشی و بیشتر برام توضیح بدی این قضیه رو؟؟؟ بشدت کنجکاو شدم و بهت برچسب متوهم بودن هم نمیزنم چون خود منم فرد بسیار باهوشی ام و درک میکنم یکسری چیزها هستن فراتر از ادارک ما و بسیار عجیب و….
حتما به یک روانپزشک مراجعه کن دوست عزیز🌹
ربات هستیم …..و هیچ خبری از خالقمان نیست!!!!!
ما رباتیم شک ندارم افراد بسیار زشت ربات نیستند دهه ۷۰ من تو کلاس از همه زیباتر بودم الان افراد زیادی از من زیباتر هستند و اندام و چهره بسیار رو فرم منم احتمالا ربات غیر پیشرفته بودم که زیباتر بودم حالا پیشرفته تر از من اومده ما قطعا رباتیم چرا ربات پیشرفته فیزیولوژی هم داره حداقل اگه ربات نباشیم شبیه سازی هستیم و با سیستم مغز و یک چیز شبیه بیگودی سیمی پزشکی که به مغز می بندند هدایت می شویم
سلام من روح هم توجیه می کنم مگه سوسک روح نداره شاید به بدن شبیه سازی هم بشه روح وارد کرد اما روح را خدا وارد می کنه به هر جی که خاصیت جان گرفتن داره واقعا شاید این برزخ و جهنم
مشکل همه اینه که ربات رو همون چیز فلزی در نظر میگیرند. ما ربات های بیولوژیک هستیم که واقعا از گوشت و استخوان درست شده ایم و میتونیم فکر کنیم . غذا بخوریم و بچه دار بشیم و در طول سالها پیشرفت کنیم . تمام این چیزها از یک کد بوجود میاد. رباتها برنامه های از پیش تعریف شده دارند و قسمتهایی رو خودشون میتونن تصمیم بگیرند. برنامه های از پیش تعریف شده ما به هیچ عنوان قابل انتخاب و تغییر دادن نیست و ما با دو کد لذت که در مغز اتفاق می افته و رنج توسط کد خودمون کنترل میشیم . لذت جسمی که همه ادمها میبرند شامل غذا خوردن و س.ک.س هست که تعریف کننده این دستور هست . زنده بمون و تکثیر شو !
چرا لذت رو توی چیز دیگه ای قرار ندادن . ما فکر میکنیم که اختیار داریم . فکر میکنید چرا پرنده ای که تخم میگذاره روی تخم میخوابه ؟ چون اختیاری نداره . نمیتونه این کار رو انجام نده! بچه چطور میفهمه باید شیر بخوره و از کجا ؟ نمیفهمه ! توی کد نوشته شده . بچه اختیاری نداره . تو اختیاری نداری . همین چیزهایی که فکر میکنی انتخاب میکنی . کد به تو دستور میده که انتخاب کن . و این کد از کجا اومده ؟
خدا ما رو درست کرده ؟ بله درسته میتونی به کسیکه این کد رو درست کرده هر چیزی بگی
مغزم از خوندن این حرفا پوکیده خیلی وقته دنبال حقیقت ام منم با دیدن یه ویدئو داخل اینستاگرام به همه چی شک کردم از وقتی به دنیا اومدم تا الن یه جوری ام … انگار که نمیتونم بقیه رو درک کنم حس هارو درک نمیکردم نمیدونستم چرا باید برم مدرسه چرا باید یه سری کار هارو انجام بدم اصلا دوست داشتن یعنی چی یا خیلی چیزای مختلف دیگه
من صرع دارم هر چند وقت یکبار هم میرم واسه چکاپ مغزم ( نقشه مغزی و نوار مغزی ازم میگیرن) دکترم دفعه قبل که رفتم بهم گفت تو احساس نداری نمیتونی حس هارو درک کنی واسه خودمم تعجب داش ولی با این حساب منم خورده حسی دارم مثلا فیلم و سریال و دوست دارم گیم بازی کردن رو دوست دارم اینا حس های دوست داشتنی بهم میدن
ولی با این حساب بازم دنبال اینم چرا این جاییم
چرا من حس میکنم به این دنیا تعلق ندارم و،احساس میکنم حافظه ام پاک شده خیلی چرا های دیگه ذهنمو درگیر کرده
بابا ما ربات نیستیم چجوری شما اینارو باور میکنین؟!شاید به قول چند کامنت پایین ترین از لحاظ دینی رباتی ولی ما گرسنه میشیم،میخوریم،گاهی وقتا خوابمون میاد و میخوابیم،خیلی وقتا سلیقه هایی داریم که توی جد و آبادمون هم دیده نشده و…(من خودم این جوریم شما ها رو نمی دونم)ولی خب به حر حال من که ربات نیستم