من یک خوره‌ی رایانه و عاشق اسباب بازی‌هایم هستم. ولی در طول زمان پی برده‌ام که درک اسباب بازی‌ها سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود. برخی از اسباب بازی‌های مدرن دستگاه‌های پیشرفتهای هستند که پرواز می‌کنند، راه می‌روند و می‌خزند. بعضی از آن‌ها به تنظیمات یا اتصال به اینترنت نیاز دارند.
مرز بین اسباب بازی‌ها، گجت‌ها و دستگاه‌های پیشرفته بیش از پیش گنگ شده است و تولیدکنندگان پهبادهایی برای کودکان و اسباب بازی‌هایی با دوربین‌های مخفی مخصوص والدین می‌سازند. با چنین تنوعی از محصولات پیشرفته و حرفه‌ای تعجبی ندارد که تولیدکنندگان به سمتی می‌روند که فناوری‌های بیشتر و بیشتری را وارد این اسباب بازی‌ها کنند.
ولی چرا شاهد چنین اتفاقی هستیم؟
هزینه‌ی فناوری
اسباب بازی‌های این روزها با توجه به دو موضوع ساخته می‌شوند. این اسباب بازی‌ها باید هوشمند باشند و قابلیت تولید سریعی داشته باشند. ما در اسباب بازی‌های مدرن شاهد سطوح بالایی از هوش برنامه نویسی شده هستیم. از این هوش برای کنترل اعمال اسباب بازی یا پاسخ آنی و تعامل استفاده می‌شود تا اسباب بازی هوشمندتر به نظر برسد. به دلیل کاهش قیمت فناوری است که شاهد چنین استفاده‌هایی هستیم.
سال‌ها پیش قرار دادن یک میکروکنترلر (ریزپردازنده‌ای روی یک تراشه) درون اسباب بازی کاری غیر اقتصادی به شمار می‌رفت. این روزها فقط چند دلار هزینه دارد و قدرت پردازشی زیادی را در اختیارتان می‌گذارد. میکروکنترلرها اغلب به وای‌فای و بلوتوث هم دسترسی دارند و به همین دلیل با اسباب بازی‌های «متصلی» روبه‌رو هستیم که می‌توانند به اینترنت متصل شوند و آن‌ها را با گوشی هوشمند کنترل کرد.
یکی دیگر از مزایای فناوری برای تولیدکنندگان اسباب بازی‌ها، رشد فناوری‌های ساخت نمونه‌ی اولیه است که شامل مدل سازی سه بعدی، چاپ سه بعدی و کنترل عددی کامپیوتری ارزان است. شرکت‌ها با استفاده از این فناوری‌ها اسباب بازی‌های پیشرفته‌تری تولید می‌کنند که سخت‌جان‌تر هستند. همچنین آن‌ها با استفاده از این فناوری‌ها از طراحی صرف قسمت بیرونی اسباب بازی فراتر می‌روند و دستگاه‌هایی با چندین ماده‌ی اولیه تولید می‌کنند که بخشی اساسی از کارکرد اسباب بازی را تشکیل می‌دهد.
نمونه‌هایی از این موارد شامل جای دست (مانند دسته‌های کنسول)، بافت پیشرفته و ساختارهای درونی برای جذب شوک و حفاظت از قطعات درونی، مانند سیستم تعلیق در اتومبیل‌های اسباب بازی، است.
کمک‌رسان‌های ماشینی و سگ‌های رباتی
بسیاری از پیشرفتهای اسباب بازی‌ها برای ارضای تحسین ما از ربات‌ها و ماشین‌های خودکار است. ایده‌ی اینکه یک جسم غیرزنده از جهان ایستای خود فراتر می‌رود یا «فکر می‌کند» همان عنصر جادویی است که باعث می‌شود احساسات‌مان را به اسباب بازی‌ها منتسب کنیم. تولیدکنندگان هم از این موضوع مطلع هستند و برخی از اسباب بازی‌ها به شیوه‌ای طراحی می‌شوند که همین وابستگی عاطفی را درون‌مان ایجاد کنند. نمونه‌ی محبوب من در این زمینه ربات متحرک Anki Vector است. این ربات با حسگرهایی که دارد و اتصال به اینترنت به این سو و آن سو می‌رود و با محیط خود تعامل دارد. این اسباب بازی حتی با الکسای آمازون هم همگام‌سازی می‌شود.
یکی دیگر از این اسباب بازی‌های پیشرفته Aibo محصول سونی است. این حیوان خانگی رباتی نشان می‌دهد چطور می‌توان از رباتیک پیشرفته، میکروالکترونیک، بازوهای مکانیکی، حسگرها و برنامه‌نویسی برای ایجاد تجربه‌ای احساسی و منحصربه‌فرد استفاده کرد.
بدون صفحه نمایش
تولیدکنندگان اسباب بازی‌ها از رشد استفاده از گوشی‌های هوشمند و رایانه‌ها نیز بهره برده‌اند. کوادکوپترها یا پهبادها (درون‌ها) و دستگاه‌های مشابه اغلب به صفحه نمایش مستقل نیازی ندارند و تصویر ویدیویی به دستگاه متصل به کنترلرشان منتقل می‌شود. برخی از اسباب بازی‌ها حتی گوشی‌های هوشمند را به عنوان تنها واسط کنترل خود انتخاب می‌کنند و از طریق ارائه‌ی اپ در هزینه‌ی ارائه‌ی کنترلر برای اسباب بازی صرفه‌جویی می‌کنند. چنین چیزی به این معنی است که گوشی هوشمند به قسمت جدایی‌ناپذیری از اسباب بازی تبدیل می‌شود و بدون آن نمی‌توان از اسباب بازی استفاده کرد. بسیار ناامیدکننده است اگر اسباب بازی جذاب و پیشرفتهای را بخرید و ببینید دستگاه کنترل آن را همراه‌تان ندارید.
اسباب بازی‌ها من که در حال جاسوسی نیستند
در حالی که شاید جاسوسی اسباب بازی‌ها آخرین موضوعی باشد که هنگام خرید یک اسباب بازی به ذهن‌تان برسد، گزارش‌هایی از اسباب بازی‌هایی در اختیار داریم که مکالمات درون خانه‌ها را ضبط می‌کردند. نگرانی‌های مشابهی درباره‌ی دستیاران هوشمند خانه مانند الکسای آمازون و دستیار هوشمند گوگل و سیری از اپل وجود دارد، دستگاه‌هایی که صدای شما را در فضای ابری ذخیره می‌کنند. می‌توانیم درباره‌ی اسباب بازی‌هایی مانند Vector و Aibo هم همین نگرانی‌ها را داشته باشیم. در واقع هر دستگاهی که به میکروفن، دوربین و اتصال وای‌فای مجهز باشد می‌تواند منبعی برای نگرانی در این زمینه محسوب شود.
اسباب بازی‌های آینده
تا اینجا گفتیم که اسباب بازی‌ها پیشرفته‌تر و پیشرفته‌تر می‌شوند ولی آیا چنین چیزی به این معنی است که در حال بهبود یافتن هستند؟ بسیاری از گزارش‌ها نشان می‌دهند که در سال 2020 هوش مصنوعی و یادگیری ماشین از بخش‌های جدایی‌ناپذیر زندگی ما خواهند بود. چنین چیزی به این معنی است که خرید و اعتماد به اسباب بازی‌ها از الان هم سخت‌تر می‌شود. می‌توانیم هنگام خرید مواردی را در نظر داشته باشیم.
یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های من تعداد و نوع باتری‌های اسباب بازی است و اینکه چطور باید آن‌ها را شارژ کرد. اگر دستگاهی مجهز به باتری لیتیومی است آیا می‌توان به سادگی آن را تعویض کرد؟ اگر اسباب بازی برای خارج از خانه طراحی شده است آیا می‌تواند از پس گرما و سرما بر آید؟ بیشتر باتری‌های لیتیومی در گرما به سرعت خراب می‌شوند.
و اینکه آیا این اسباب بازی به گوشی هوشمند یا صفحه نمایش دیگری هم نیاز دارد؟ همچنین ضرری ندارد که بررسی کنید برای استفاده از این اسباب بازی باید چه اطلاعاتی از خودتان را در اختیار شرکت قرار دهید و اگر شرکت تولیدکننده تعطیل شود این اسباب بازی باز هم کار می‌کند یا خیر. و همیشه قبل از خرید یک اسباب بازی پیشرفته و «متصل» امنیت و حریم شخصی خود را در اولویت قرار دهید.
