ناسا در حال آماده‌سازی مأموریتی بلندپروازانه به نام «دراگون‌فلای» (Dragonfly) (به معنی سنجاقک) است که در سال 2028 به فضا پرتاب خواهد شد. این مأموریت با هدف بررسی قابلیت سکونت و شیمی آلی قمر تایتان، بزرگ‌ترین قمر زحل، طراحی شده است و از یک کاوشگر نوآورانه با قابلیت پرواز به نام روتورکرافت استفاده خواهد کرد. با دیجی رو همراه باشید.
برای پرتاب این مأموریت مهم، ناسا شرکت اسپیس ایکس (SpaceX) را انتخاب کرده است. قرارداد پرتاب این مأموریت که حدود 256.6 میلیون دلار ارزش دارد، شامل خدمات پرتاب و سایر هزینه‌های مربوط به مأموریت است. طبق برنامه، دراگون‌فلای قرار است در بازه زمانی 5 تا 25 ژوئیه 2028 (15 تیر تا 4 مرداد 1407) از پایگاه فضایی کندی ناسا در فلوریدا، توسط موشک فالکون هوی (Falcon Heavy) به فضا پرتاب شود.
کاوشگر دراگون‌فلای: تلاشی نوین برای پی بردن به منشأ حیات در منظومه شمسی
دراگون‌فلای یک روتورکرافت پیشرفته است که با هدف جابه‌جایی بین مناطق مختلف سطح تایتان طراحی شده است. این فناوری نوآورانه به آن اجازه می‌دهد در محیط‌های متنوع این قمر فرود بیاید، نمونه‌برداری کند و ترکیبات سطحی را بررسی نماید. این مأموریت، گامی بزرگ در جهت درک چگونگی شکل‌گیری بلوک‌های سازنده حیات در محیط‌های فراتر از زمین خواهد بود.
مأموریت دراگون‌فلای به بررسی قابلیت سکونت تایتان و شیمی پیش‌زیستی این قمر می‌پردازد. تایتان به دلیل وجود مواد غنی از کربن و احتمال ترکیب آنها با آب مایع در طولانی مدت، یکی از جالب‌ترین نقاط منظومه شمسی برای بررسی امکان وجود حیات به شمار می‌رود. این مأموریت به دنبال یافتن شواهدی از حیات مبتنی بر آب یا هیدروکربن است که ممکن است در گذشته یا حال در تایتان وجود داشته باشد.
مدیریت مأموریت دراگون‌فلای به آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز (Johns Hopkins Applied Physics Laboratory) در لورل، مریلند، سپرده شده است. تیم دراگون‌فلای شامل دانشمندان، مهندسان، فناوران و مدیرانی است که تجربه گسترده‌ای در مأموریت‌های فضایی از خورشید تا پلوتو و فراتر از آن دارند. علاوه بر این، متخصصان روتورکرافت، پرواز خودکار و سامانه‌های فضایی از سراسر جهان در این پروژه مشارکت دارند.
دراگون‌فلای چهارمین مأموریت در برنامه نیو فرانتیرز (New Frontiers) ناسا است که با هدف کاوش‌های پیشرفته علمی در منظومه شمسی طراحی شده است. این برنامه که توسط مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا در آلاباما مدیریت می‌شود، مأموریت‌هایی مانند نیو هورایزنز (New Horizons) و جونو (Juno) را نیز در کارنامه خود دارد.
تایتان به دلیل شباهت‌های شگفت‌انگیز خود به زمین اولیه، یکی از بهترین مکان‌ها برای مطالعه منشأ حیات در منظومه شمسی محسوب می‌شود. این قمر دارای دریاچه‌ها و رودخانه‌هایی از متان مایع و جو غنی از نیتروژن است. بررسی این محیط می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره شیمی پیش‌زیستی و فرآیندهایی که به شکل‌گیری حیات منجر می‌شوند، ارائه دهد.
دراگون‌فلای با مشارکت شرکای بین‌المللی اجرا می‌شود. این همکاری، نه تنها دانش و تجربه بیشتری را در اختیار ناسا قرار می‌دهد، بلکه امکان به‌کارگیری فناوری‌های نوین و بهبود عملکرد مأموریت را نیز فراهم می‌کند.
جمع‌بندی: گامی بزرگ در کاوش حیات
مأموریت دراگون‌فلای با استفاده از فناوری‌های پیشرفته و رویکردی نوین، گامی مهم در کاوش‌های فضایی به شمار می‌رود. این مأموریت، با بررسی قابلیت سکونت و شیمی آلی تایتان، می‌تواند به پاسخ دادن به یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌های بشر کمک کند: آیا ما در این جهان تنها هستیم؟
بهتر است به جای کاوش حداقلی در قمرها و سیارک ها آنها که جذاب تر هستند را با تلسکوپ شناسایی کرده و سپس با نصب جت در اطراف آنها و فرمان دادن به آنها از راه دور آنها را به سمت سیاره زمین هدایت کرده و در مدار نزدیک زمین دور خورشید بچرخانیم تا قابل سکونت شود.