در حال حاضر ناسا در حال انجام چندین کار به طور همزمان است. از مأموریت مریخ‌نورد 2020 تا بازگشت انسان به کره ماه در سال 2024، این روزها مهندسان و دانشمندان اداره کل ملی هوانوردی و فضای ایالات متحده را درگیر خود کرده است. علاوه بر این‌ها ناسا همیشه به آینده می‌نگرد و برای مأموریت‌های آینده دور نیز برنامه‌ریزی می‌کند.
ولی از طرفی منابع ناسا محدودند و این سازمان نمی‌تواند تمام کارهایی را که می‌خواهد، انجام دهد؛ فرقی هم نمی‌کند که چقدر هیجان‌انگیز با فوق‌العاده باشند. سازمان ناسا در پست اخیر خود تعدادی از مأموریت‌های جدیدش را عنوان کرده که می‌خواهد از بین آن‌ها انتخاب کند. هر کدام از این مأموریت‌های به‌نسبت کم‌هزینه، 9 ماه به طول می‌انجامند، ولی انتخاب از بین آن‌ها فرآیند آسانی نیست.
این مأموریت‌های احتمالی بخشی از برنامه دیسکاوری ناسا هستند و تیم‌های پیشنهاد دهنده آن‌ها بودجه‌ای 3 میلیون دلاری دریافت می‌کنند تا برنامه‌های خود را توسعه دهند و به بلوغ برسانند. سپس ناسا انتخاب‌های خود را از بین این تیم‌ها انجام می‌دهد.
در ادامه به بررسی هر کدام از این چهار مأموریت می‌پردازیم:
داوینچی پلاس (بررسی گازهای نجیب، مواد شیمیایی و تصویربرداری در عمق اتمسفر زهره)
داوینچی پلاس اتمسفر زهره را بررسی می‌کند تا نحوه شکل‌گیری و تکامل آن را درک کند و تشخیص دهد که آیا این سیاره هرگز اقیانوسی داشته است یا خیر. داوینچی پلاس به اتمسفر کشنده زهره وارد می‌شود تا ترکیبات آن را اندازه‌گیری کند.
ایوو – IVO (دیده‌بان آتشفشان آیو)
ایوو در قمر مشتری، آیو، کاوش می‌کند تا نحوه‌ی تأثیرگذاری نیروهای کشندی را در اجرام آسمانی بررسی کند. قمر آیو به دلیل جاذبه‌ی مشتری بسیار داغ است و فعال‌ترین جرم آسمانی منظومه‌ی شمسی به شمار می‌رود. اطلاعات کمی درباره ویژگی‌های آیو در اختیار داریم، برای نمونه نمی‌دانیم آیا در سطح این قمر اقیانوسی از مواد مذاب وجود دارد یا خیر. کاوشگر ایوو با پرواز در ارتفاع کم نحوه‌ی شکل‌گیری و فوران مواد مذاب این قمر را بررسی خواهد کرد.
ترایدنت – TRIDENT
ترایدنت قمر تریتون سیاره‌ی نپتون را بررسی می‌کند، این قمر منحصربه‌فرد، منجمد و بسیار فعال است. هدف این مأموریت درک شیوه‌ی راهیابی به جهان‌های سکونت‌پذیری است که فاصله‌ی بسیار دوری از خورشید دارند. مأموریت وُویجر ۲ ناسا نشان داد که تریتون سطح فعالی دارد، دومین سطح جوان منظومه‌ی شمسی است و پتانسیل انتشار گاز و ایجاد اتمسفر در آن وجود دارد. در کنار لایه‌ی یونسفری که می‌تواند برف طبیعی و در نتیجه پتانسیل ایجاد اقیانوس را به همراه داشته باشد، تریتون هدف هیجان‌انگیزی برای بررسی شکل‌گیری احتمالی جهان‌های سکونت‌پذیر در منظومه‌ی شمسی و نقاط دیگر کهکشان است.
وریتاس – VERITAS (بررسی قابلیت انتشار، علوم رادیویی، تداخل‌سنجی رادار دهانه ترکیبی، مکان‌نگاری و طیف‌بینی در زهره)
وریتاس از سطح زهره نقشه‌برداری می‌کند تا تاریخچه‌ی جغرافیایی این سیاره را ثبت کند و پی ببریم که چرا زهره اینقدر متفاوت از زمین توسعه یافته است. وریتاس با رادار دهانه ترکیبی به دور این سیاره می‌چرخد تا از کل زهره مکان‌نگاری سه‌بعدی داشته باشد، تا بررسی‌های زمین‌ساخت صفحه‌ای و آتشفشانی را انجام دهد و ببیند که آیا هنوز این فعالیت‌ها در سطح این سیاره رخ می‌دهند یا خیر.
هر کدام از این مأموریت‌ها بسیار هیجان‌انگیز به نظر می‌رسند و پتانسیل این را دارند که دانش زیادی درباره‌ی منظورمه‌ی شمسی و اجسام آسمانی آن در اختیارمان بگذارند. همه‌شان مهم هستند و خیلی خوب می‌شد اگر ناسا می‌توانست به جای فقط دو مأموریت، هر چهارتایشان را انتخاب می‌کرد.
با این وجود اگر قرار بود بین این چهار مأموریت‌ها فقط یکی را انتخاب کنیم، مأموریت ترایدنت هیجان‌انگیزتر از بقیه‌ی مأموریت‌ها به نظر می‌رسد. کاوش تریتون، بررسی سطح آن، بررسی دلیل فعالیتش و حتی کشف بود و نبود اقیانوس در سطح این جسم آسمانی بسیار جالب است و می‌تواند به مأموریت‌های آتی برای کشف حیات در سطح این قمر کمک کند.
به نظر من داوینچی پلاس
دقیقا
Привет всем) Какие новости ребята?