در سال 1912 پس از اینکه کشتی تایتانیک به کوه یخ برخورد کرد، پیامهای متعددی از طرف کشتی به وسیله یک دستگاه تلگراف ارسال شد. دستگاه تلگراف بیسیمی که به دلیل نقش آن در ارسال پیامهای پریشان کننده در آن شب شوم در سال 1912، به “صدای تایتانیک” هم معروف شده است. حال تعدادی از محققان به فکر افتادهاند که این دستگاه تلگراف را از اعماق آبهای آتلانتیک شمالی بیرون بکشند. اما برخی با این طرح به شدت مخالفند و همین مسئله یکی از چالشهای اصلی پیش روی محققان خواهد بود.
دیوید گالو (David Gallo)، اقیانوس شناسی که قبلاً در موسسه اقیانوس شناسی کار میکرد و در حال حاضر مشاور بازیابی و نجات دادن کشتی تایتانیک در شرکت قانونی RMS Titanic است، گفت: پیشنهاد مطرح شده تلاشی برای نجات آثاری است که در معرض نابودی همیشگی هستند.
وی افزود كه شركت تاحدودی انتظار داشت که مخالفتهایی با برنامه بازیابی ابراز شود، اما هرگز فکر چنین واکنشهای تند و گاهی ظالمانهای را که بر پایه اطلاعات نادرست هستند، نمیکرد. گالو ادامه میدهد: “من را شکارچی حریص گنج و یا دزد مقبره میخوانند و من کاملا این صحبتها را توهینآمیز میدانم.”
دستگاه تلگراف بی سیم مارکونی (مارکونی مهندس برق ایتالیایی و برنده جایزه نوبل بود که در گسترش سیستم بیسیم تلگرافی یا همان رادیو تأثیر به سزایی داشت) در شبهای 14 و 15 آوریل 1912 (25 و 26 فروردین 1291)، پس از برخورد کشتی به کوه یخ در اقیانوس اطلس شمالی، پیامهای دلخراشی را ارسال کرد. تنها حدود 700 نفر از بیش از 2300 نفری که در کشتی تایتانیک بودند زنده ماندند.
گالو میگوید: فیلمی از زیر آب که سال گذشته گرفته شده است نشان داده که بخشهایی از اتاق مارکونی روی عرشه کشتی تایتانیک به دلیل زنگزدگی و فرسایش فرو ریخته است و با ادامه این روند دستگاه تلگراف به زودی دیگر قابل بازگشت نخواهد بود و برای همیشه از دست خواهد رفت.
شرکت RMS Titanic پیشنهاد داده است تا در اواخر سال جاری یك كشتی به همراه رباتهای پیشرفته به منظقه اعزام شود تا دستگاه تلگراف را از اعماق اقیانوس بیرون بکشد. اما طبق گزارش سی ان ان پیشنهاد این شرکت برای گرفتن تأیید از دادگاه فدرال ایالات متحده، توسط دولتهای ایالات متحده و انگلیس رد شده است و گفته شده که کشتی تایتانیک اکنون طبق توافقی بین دو کشور آمریکا و انگلیس، محافظت میشود.
بیشتر بخوانید:
شركت RMS Titanic در سال 1994 در دادگاه فدرال آمريكا به عنوان نجات دهنده و مسئول رسيدگي به تایتانیک و آثار باقي مانده از آن، تأسيس شد اما دادگاه در سال 2000 دستور داد كه هيچ چيزي نبايد از لاشه کشتی غرق شده تایتانیک جدا شود. این شرکت اکنون از دادگاه خواسته تا این دستور را برای نجات و بازیابی دستگاه تلگراف اصلاح کند و قاضی منطقهای آمریكا ربکا بیچ اسمیت (Rebecca Beach Smith) برای فکر کردن بر روی طرح پیشنهادی درخواست زمان بیشتری کرده است.
به گزارش یکی از منابع آگاه، وکلای اداره ملی اقیانوسی و جوی به عنوان یکی از آژانسهای دولتی ایالات متحده، به دادگاه گفتهاند که احتمال موفق بودن این پروسه بدون صدمه زدن به لاشه کشتی بسیار پایین است. آنها همچنین نامهای از کمیته مشترک باستان شناسی دریایی که یک نهاد غیر دولتی است، ارائه داده و گفتهاند که بازیابی دستگاه تلگراف بعد از این همه سال تقریبا غیر ممکن است.
طبق گفته گالو شرکت RMS Titanic مسئولیت خود را حفظ میراث تایتانیک میداند و ذرهای انگیزه مالی ندارد. وی افزود که با استفاده از رباتهای پیشرفته زیر آب بازیابی دستگاه تلگراف بین 5 تا 7 میلیون دلار هزینه خواهد داشت و آنها تا حدی امیدوارند که پس از بازیابی بتوانند مقداری از هزینه صرف شده را از طریق دریافت هزینه ورود برای مشاهده آثار به دست بیاورند. دانشمندان خاطر نشان كردهاند كه كشتي تایتانیک هم اكنون بيش از 100 سال است که به عمق بیش از 3 کیلومتری آب فرو رفته است و به دلیل فعالیت میکرو ارگانیزمها به سرعت در حال تجزیه شدن و از بین رفتن است.
در سال 1985 یك سفر اکتشافی توسط فرانسه و آمریكا به رهبری روبرت بالارد، اقیانوس شناس موسسه جهانی اقیانوس شناسی موجب کشف تایتانیک شد. گالو چند سال بعد به موسسه اقیانوس شناسی پیوست و در ابتدا نیز مخالف نجات دادن و بازیابی اشیاء کشتی تایتانیک بود و عقیده داشت که باید لاشه کشتی تایتانیک را به حال خود رها کرد. اما وی پس از بازدید از یکی از نمایشگاههای آثار تایتانیک نظر خود را تغییر داد، او گفت: “من از آنچه که شاهدش بودم شگفت زده شدم. تمام خانوادهها از این نمایشگاه بازدید میکردند و من فهمیدم که آثار هنری و باستانی به شکلی وسیع میتوانند قوه تخیل را فعال و انسان را به سوی آینده راهنمایی کنند.”
پس از آنكه شركت اصلی اعلام ورشكستگی كرد و دارایی آنها توسط سرمایهگذاران جدید كه متعهد به حفظ میراث تایتانیك بودند خریداری شد، گالو از سال 2009 به عنوان مشاور در شرکت RMS Titanic شروع به کار كرد.
وی تصریح میکند: پیشنهاد بازیابی دستگاه تلگراف در صورت انجام، تنها چند فوت مربع از فلز بدنه کشتی را جدا میکند و یکپارچگی کشتی تهدید نمیشود و با این کار میتوان دستگاه تلگراف را برای آیندگان حفظ کرد. وی میگوید: “ما دو انتخاب داریم. دستگاه تلگراف را به اقیانوس بسپاریم و شاید صدای تایتانیک برای همیشه از دست برود و یا اینکه دستگاه تلگراف را بازیابی کنیم تا صدای تایتانیک زنده بماند.” وی همچنین گفت صحبتهایی مبنی بر اینکه کشتی باید به عنوان یک گور دسته جمعی برای همیشه دست نخورده باقی بماند کاملا غلط و دور از واقعیت است. بیش از 1500 نفری که در غرق شدن تایتانیک جان خود را از دست دادند، بر روی سطح آب یخ زده و در عمق اقیانوس فرو رفتند؛ همچنین تاکنون هیچ بقایای انسانی درون کشتی یافت نشده است. به طور کلی، گروههایی که تاکنون به محل کشتی تایتانیک اعزام شدهاند با آن مانند یک قبرستان قدیمی بسیار با احترام برخورد کردهاند، اما این مسائل نباید مانع شود تا اشیا تاریخی و با ارزش تایتانیک که میتوانند یادگاری ارزشمند برای آیندگان باشند، برای همیشه از بین بروند.”
به نظر من دستگاه مارکونی به ارزش تایتانیک میافزاید و به همین خاطر اگر تا چند دهه آینده چیزی از تایتانیک باقی نماند حداقل ما صدای تایتانیک رو داشته باشیم تا اگر کسی از ما در آینده پرسید ایا چیزی از تایتانیک باقی مانده؟. ما چیزی برای پاسخ گویی داشته باشیم.
موافقم…
البته ارزو دارم اون نقاشی ای که جک از رز کشید هم پیدا شه?
نقاشی فقط در فیلم تایتانیک بود .
و همچین چیزی در واقعیت وجود ندارد
طبق تحقیقات من در سال ۱۹۱۲ که کشتی تایتانیک غرق شد، هنوز امکان ارسال صدا توسط امواج اختراع نشده بود و تمام ارتباطات بر پایه ی ارسال نقطه و خط یا همان الفبای مورس بوده است لذا واژه ی «صدای تایتانیک» از لخاظ علمی کاملا غلط است!
کد ارسالی توسط تلگراف بیسیم کشتی تایتانیک برای درخواست کمک از کشتی های مجاور و گارد ساحلی “C.Q.D” بوده است.
کاش یک کشنی مثل کشتی تایتانیک بسازن