اولین فضاپیمای آمریکایی که در 50 سال اخیر روی ماه فرود آمده بود، از کار افتاد و دیگر با مهندسان خود ارتباط برقرار نمی‌کند. فرودگر «اودیسه»، ساخته شرکت خصوصی «اینتویتیو ماشینز»، در روز 22 فوریه (3 اسفند) روی ماه فرود آمد. اما این فرود کمی دچار مشکل شد و فضاپیما با شکستن یکی از پایه‌هایش، به صورت کج روی سطح ماه قرار گرفت.
این اتفاق باعث شد که فضاپیما نتواند به اندازه انتظار، انرژی جمع‌آوری کند و در نتیجه، با چالش‌هایی در برقراری ارتباط با زمین مواجه شود. با این حال، اودیسه برای مدت طولانی‌تر از آنچه که انتظار می‌رفت، به برقراری ارتباط با کنترل‌کنندگان مأموریت ادامه داد.
با این حال، روز پنجشنبه، فضاپیما کاملاً ساکت شد. اودیسه آخرین عکس خود را ارسال کرد و سپس به حالت آماده به کار (Standby) رفت. اما این شاید پایان کار نباشد. حالت آماده به کار با این امید فعال شده است که اگر اودیسه بتواند از سرمای شدید شب‌های ماه جان سالم به در ببرد، طی چند هفته آینده دوباره آنلاین شود.
جاش مارشال، سخنگوی «اینتویتیو ماشینز»، گفت که این مراحل نهایی، باتری‌های فضاپیما را خالی کرده و اودیسه را «برای یک چرت طولانی» خاموش کرده است.
این شرکت با ارسال پستی در شبکه اجتماعی «ایکس»، که پیش‌تر با نام «توئیتر» شناخته می‌شد، اعلام کرد:
شب به خیر، اودی. امیدواریم دوباره از تو خبری دریافت کنیم.
این فرودگر در ابتدا قرار بود حدود یک هفته روی ماه دوام بیاورد.
شرکت «اینتویتیو ماشینز» (Intuitive Machines) که در شهر هیوستون آمریکا واقع شده، با فرود موفقیت‌آمیز اودیسه در روز 22 فوریه (3 اسفند)، به اولین شرکت خصوصی تبدیل شد که بدون برخورد، فضاپیمایی را روی سطح ماه فرود آورد. از دهه 1960 به این سو تنها پنج کشور، از جمله ژاپن که ماه گذشته فرود کج روی ماه را انجام داد، به چنین موفقیتی دست یافته بودند.
اودیسه شش ابزار آزمایشی را برای ناسا حمل می‌کرد و بابت آن 118 میلیون دلار به این شرکت خصوصی پرداخت شده بود. اولین شرکتی که در برنامه ارسال محموله‌های ماه‌نشین تجاری ناسا شرکت کرد، هرگز به ماه نرسید و فرودگرش در ژانویه به زمین سقوط کرد.
ناسا به این فرودگرهای خصوصی به عنوان پیشاهنگ‌هایی نگاه می‌کند که مسیر را برای فضانوردانی که قرار است طی چند سال آینده به ماه بروند، هموار خواهند کرد.
شایان ذکر است که آخرین فرود آمریکایی‌ها روی ماه، در سال 1972 توسط «یوجین سرنان» و «هریسون اشمیت» و در طی مأموریت آپولو 17 انجام شد.
