گردبادها پدیده‌های طبیعی بسیار خطرناکی هستند که قدرت تخریبی فوق‌العاده بالایی دارند. این پدیده‌های چرخشی به دلیل ایجاد شرایط شدید و خطرناک در سطح زمین، همواره به واسطه تصاویری که از بیرون و فاصله دور از آن‌ها گرفته شده، قابل مشاهده بوده‌اند. اما پرسشی که بسیاری از افراد کنجکاو درباره آن دارند این است که گردباد از درون چه شکلی است؟ با اینکه دانشمندان تا حد زیادی به ساختار گردباد پی برده‌اند، اما پاسخ دقیقی به این سوال وجود ندارد؛ چرا که مشاهده از درون گردباد عملاً غیرممکن است. با دیجی رو همراه باشید.
چرا نمی‌توان داخل گردباد را مشاهده کرد؟
گردبادها با بادهایی شدید و اجسام معلق همراه هستند که هرگونه تلاش برای قرار دادن دوربین یا تجهیزات تصویربرداری در مسیر آن‌ها به سرعت منجر به تخریب آن تجهیزات می‌شود. دوربین‌هایی که در مسیر گردباد قرار می‌گیرند، یا به علت بادهای قوی و برخورد اجسام آسیب می‌بینند یا با گل و لای و آب پوشیده می‌شوند و عملاً قادر به ثبت تصاویر قابل استفاده نخواهند بود. از سوی دیگر، قرار گرفتن انسان‌ها در نزدیکی گردبادها نیز بسیار خطرناک و مهلک است. بنابراین، هیچ‌گاه فرصتی برای مشاهده مستقیم داخل گردبادها فراهم نشده است.
ابزارهای علمی برای مطالعه گردباد
با اینکه مشاهده از درون گردباد ممکن نیست، اما دانشمندان از ابزارهای پیشرفته‌ای مانند رادارهای داپلر متحرک استفاده می‌کنند تا به درک بهتری از ساختار داخلی گردباد برسند. این رادارها با ارسال انرژی به سمت طوفان و تحلیل انرژی بازتاب شده، اطلاعات مهمی درباره گردباد به دست می‌آورند. این اطلاعات شامل محل بارش باران، حضور اشیاء معلق، سرعت باد و تغییرات این خصوصیات از مرکز گردباد به سمت لبه‌های آن و به صورت عمودی در طول ابرهای طوفان است.
یافته‌های علمی درباره ساختار داخلی گردباد
بر اساس اندازه‌گیری‌های راداری، مشخص شده است که گردبادها اغلب در مرکز خود ناحیه‌ای تمیز یا به عبارت دیگر، خالی از باران و گرد و خاک دارند. این ناحیه، جایی است که بادهای عمودی بسیار قوی جریان دارند و در برخی موارد قدرت این بادها به قدری است که می‌توانند حتی آسفالت جاده‌ها را از جا بکنند. این فضای خالی توسط حلقه‌ای از باران شدید و آوار محاصره شده است که به دلیل نیروی گریز از مرکز به سمت بیرون از مرکز گردباد حرکت می‌کنند.
گاهی اوقات، مناطقی از باران شدید در فاصله کمی دورتر از گردباد، به سمت مرکز چرخش حرکت می‌کنند که شباهت‌هایی با نوارهای مارپیچی طوفان‌های دریایی دارند. برخی گردبادها تنها یک ابر قیفی شکل اصلی دارند، در حالی که برخی دیگر شامل چندین ابر قیفی کوچک هستند که به دور یکدیگر می‌چرخند. جالب است بدانید که حتی برخی گردبادها هیچ ابر قیفی شکلی ندارند. این به دلیل آن است که تا زمانی که بادها در یک دایره بسته از ابر تا زمین بچرخند، گردباد وجود دارد، حتی اگر شرایط جوی منجر به تشکیل ابر قیفی قابل مشاهده نشود.
گردبادها از کجا شروع می‌شوند؟
یکی دیگر از نکات جالبی که دانشمندان درباره گردبادها کشف کرده‌اند این است که بسیاری از آن‌ها از زمین به سمت بالا شکل می‌گیرند، نه از ابرها به سمت زمین. این فرآیند تشکیل به قدری سریع است که در کمتر از یک دقیقه رخ می‌دهد. بنابراین، اگر به دنبال مشاهده ابر قیفی شکل از آسمان هستید، ممکن است چشم‌هایتان شما را فریب دهند و در حقیقت، گردبادهای قوی بدون وجود ابر قیفی روی زمین شکل بگیرند.
نتیجه‌گیری
در نهایت، با وجود اینکه ما از طریق ابزارهای علمی پیشرفته‌ای مانند رادارهای داپلر به اطلاعات مفیدی درباره ساختار داخلی گردبادها دست یافته‌ایم، اما هنوز امکان مشاهده مستقیم داخل این پدیده‌های شگفت‌انگیز طبیعی وجود ندارد. با این حال، این دانش به ما کمک می‌کند تا بهتر بتوانیم پیش‌بینی کنیم که این طوفان‌های مخرب چگونه عمل می‌کنند و چگونه می‌توانیم از خودمان در برابر آن‌ها محافظت کنیم. هر چند که گردبادها همواره از بیرون و به شکل ابرهای چرخان و آوارهای معلق دیده می‌شوند، اما درون آن‌ها فضایی پر از بادهای عمودی قدرتمند و مناطق خالی از باران و آوار است که همچنان برای ما پدیده‌ای پر از راز و شگفتی به شمار می‌آید.
