ناسا تایید کرد که پلوتو نه تنها میدان‌های وسیعی از آب منجمد در سطح خود دارد، بلکه آسمانش نیز آبی است. با توجه به این که پلوتو نه اتمسفر پرتراکم و نه اقیانوس‌های زمین را دارد خبر وجود «آسمان آبی» از طرف تیم نیو هورایزن ناسا در هفته پیش ممکن است به دلیل مه باشد. و از لحاظ تئوری نیز خود ذره‌های مه نیز باید برای چشم غیر مسلح قرمز یا خاکستری به نظر بیایند. با این حال این حقیقت که این ذره‌ها از این مسافت آبی به نظر می‌رسند خود اطلاعات زیادی را در اختیار ناسا قرار می‌دهد.
«کارلی هوئت» از ناسا می‌گوید «این سایه آبی اطلاعاتی در مورد اندازه و ترکیب این ذره‌های مه در اختیار ما قرار می‌دهد». «آسمان آبی معمولاً به دلیل شکست نور توسط ذره‌های بسیار ریز اتفاق می‌افتد. روی زمین این ذره‌ها مولکول‌های بسیار کوچک نیتروژن هستند. روی پلوتو به نظر می‌رسد که این ذره‌ها بزرگ‌تر باشند، البته هنوز هم کوچک‌اند، ذره‌هایی دوده‌مانند که ما به آن‌ها تولین می‌گوییم.» این تولین‌ها احتمالا بالاتر از سطح پلوتو و جایی که پرتوهای خورشیدی باعث شکست نیتروژن و متان موجود در اتمسفر می‌شوند به این ذره‌ها تبدیل می‌شوند.
به همین اندازه خبر کشف آب سطحی نیز هیجان‌انگیز است، که برای چشمان غیر مسلح قرمز به نظر می‌رسد. این اتفاق نیز به دلیل تراکم زیاد ذره‌های تولین در بیشتر قسمت‌های این سیاره است. «جیسون کوک» از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی ناسا می‌گوید «خیلی از قسمت‌های پلوتو آب منجمد را در معرض دید قرار نمی‌دهند به این دلیل که به نظر می‌رسد توسط یخ‌های دیگری که به راحتی تبخیر می‌شوند پوشانده شده‌اند. فهمیدن این نکته که چرا آب روی این سیاره در جاهای خاصی وجود دارد چالشی است که ما در حال حاضر در حال دست و پنجه نرم کردن با آن هستیم.» خوشبختانه فضاپیمای نیو هورایزن با وجود فاصله ۳٫۱ میلیارد مایلی خود از زمین هنوز هم در سلامت کامل به سر می‌برد.
