دقیقا 49 سال پیش در 29 اکتبر 1969 مصادف با 7 آبان 1347، اولین پیام بر روی اینترنت مخابره شد. دانشجویی در دانشگاه UCLA به نام چارلی کلاین تلاش کرد تا متنی با محتوای «login» را از طریق زیرساخت ارتباطی آرپانت به مرکز تحقیقاتی استنفورد بفرستد.
مفهوم اینترنت اولین بار در دهه‌ی 50 میلادی توسط جیسی لیک لایترِ روانشناس مطرح شد. او اعتقاد داشت ارتباط بین کامپیوترها می‌تواند به تبادل سریع‌تر اخبار و داده‌ها بینجامد، اما این ایده در آن زمان تنها امری انتزاعی بود.
از جمله انگیزش‌هایی که گروه‌های مختلف را به تحقیق در این باره وا‌داشت رقابت با فناوری‌های شوروی بود که این امر منجر به تأسیس سازمان ARPA شد. آرپا (Advanced Research Projects Agency) موسسه‌ای تحقیقاتی بود که در دهه‌ی 50 میلادی توسط دولت آمریکا بنیان‌گذاری شد تا در جریان جنگ سرد برای گسترش دانش کامپیوتری و تکنولوژی فعالیت کند. این موسسه، پروژه‌ی آرپانت را راه‌اندازی کرد که اولین شبکه‌ی سوییچینگ بسته‌های داده (Packet switching) و همچنین اولین شبکه‌ای محسوب می‌شود که پروتکل TCP/IP را پیاده‌سازی کرد. هر دوی این تکنولوژی‌ها پایه‌های فنی اینترنت محسوب می‌شوند. درواقع آرپانت را می‌توان به‌نوعی پدر اینترنت نامید.
دکتر باب تیلور، دانشمند ARPA برای اتصال به کامپیوترهای مرکزی مختلف مجبور بود از پایانه‌های متعددی استفاده کند؛ بنابراین پروژه‌ای راه‌اندازی کرد تا شبکه‌ای ایجاد کند که تمام کامپیوترها را به یک پایانه متصل کند. برای این منظور دکتر رابرتز را استخدام کردند که مدل زنجیره‌ای را برای وصل کردن کامپیوترها به یکدیگر ارائه داده بود. مشکل این مدل این بود که برای اتصال کامپیوترهای بزرگ به هم باید هر یک از نوع کارکرد دیگر تک به تک مطلع می‌بودند. رابرتز این مشکل را با استفاده از مینی‌کامپیوترهایی با کارکردی به‌خصوص حذف کرد. به‌این‌ترتیب تنها نیاز بود بقیه‌ی کامپیوترها کار با آن مینی کامپیوتر را یاد بگیرند. این مینی‌کامپیوترها را Interface Message Processors یا IMP نامیدند.
رابرتز از چند مهندس خواست که شبکه‌ی کامپیوتری برای سازمان ARPA را بسازند که این شبکه بعدها شبکه‌ی اینترنت نامیده شد. مبنای این شبکه IMP یا پردازشگر پیام‌های رابط و سوییچینگ بسته‌های داده بود. هر کدام از اینIMPها به 7 کامپیوتر اصلی بزرگ متصل بودند. مشکلی که برای این پروژه داشتند این بود که اکثر شرکت‌های بزرگ تحقیقاتی ایده را بیش از حد بلندپروازنه و غیر ممکن می‌دیدند و حاضر به سرمایه‌گذاری نبودند. سرانجام برای اجرای پروژه با شرکت کوچکی به نام BBN Technologies با سرپرستی فرانک هارت قرار داد بستند. همچنین از دانشجویان دانشگاهUCLA خواستند تا نرم‌افزاری برای استفاده از این IMPها طراحی و برنامهنویسی کنند.
سرانجام در سال 1969 اولین قطعه‌ی سخت‌افزاری برای کامپیوترهای UCLA ارسال شد. در اولین تلاش برای ارسال پیام «login» پس از آن که حروف «l» و «o» فرستاده شدند، سیستم crash کرد و متوقف شد. به‌این‌ترتیب اولین پیامی که بر روی اینترنت فرستاده شد «lo» بود. یک ساعت بعد و پس از بازیابی سیستم پیام «login» به‌طور کامل و با موفقیت ارسال شد.
