صرف نظر از اینکه چه نگرشی در مورد تغییرات آب و هوایی دارید، یخ‌های کره زمین به میزان قابل توجه و با سرعت زیادی در حال ذوب شدن است. با توجه به گرم شدن بیش از حد زمین در چند سال اخیر، این احتمال وجود دارد که ذوب شدن یخ‌ها با نرخ بی‌سابقه‌ای در دهه‌های آینده نیز ادامه داشته باشد. از این رو، بسیار مفید خواهد بود که از همین الان بدترین حالت، یعنی ذوب شدن تمام یخ‌های کره زمین را به امید کاهش خطرات احتمالی، مورد بررسی قرار دهیم.
نشنال جئوگرافیک با همکاری دانشمندان و دانشگاه‌های سراسر جهان قصد دارد تا یک تصویر دقیق از آنچه که پس از ذوب شدن تمامی یخ‌ها و افزایش 65 متری سطح آب‌های جهان اتفاق خواهد افتاد، ارائه کند. این یخ‌ها شامل یخ‌های موجود بر روی قاره‌ها (برف‌های نشسته بر روی قله‌ها، یخچال‌های طبیعی، لایه‌های یخ و غیره) و همچنین یخ‌های موجود در اقیانوس‌ها و دریاچه‌ها، می‌باشد. یک فرض این است که آب همه یخ‌های موجود بر روی خشکی‌ها به دریا سرازیر شده و در دریاچه‌ها و یا رودخانه‌ها نخواهد ماند.
در حال حاضر بالغ بر 20 میلیون کیلومتر مکعب یخ بر روی زمین وجود دارد، که با توجه به مشاهدات اخیر، روند ذوب شدن آن‌ها کاملاً اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسد. هنگامی که تمام یخ‌ها ذوب شده و به اقیانوس‌ها اضافه شدند، سطح آب دریاها نسبت به میزان فعلی، چیزی در حدود 65 متر افزایش خواهد یافت.
برای اینکه دید بهتری نسبت به اوضاع کنونی داشته باشیم، اجازه دهید نگاهی به گذشته انداخته و از آن به عنوان یک راهنما برای آینده، استفاده کنیم. تاکنون تحقیقات متعددی جهت مطالعه شرایط آب و هوایی زمان‌های گذشته از طریق بررسی ایزوتوپ‌های کربن، فسیل‌ها، نسبت عنصری، و مواردی از این دست، انجام شده تا مشخص شود با رسیدن میزان گاز CO2 به چه سطحی، لایه یخی قطب جنوب از بین می‌رود. طبق نتایج به دست آمده، حداکثر سطح گاز CO2 برای ثبات لایه یخ، چیزی ما بین 500 تا 800 پی‌پی‌ام (قسمت در میلیون) است.
با رسیدن به این نقطه حداکثر، زمین در مسیر از دست دادن تمامی یخ‌های خود قرار خواهد گرفت. البته با وجود اینکه ممکن است تا قرن آینده میلادی میزان گاز CO2 زمین به 500 پی‌پی‌ام برسد، اما هزاران سال زمان خواهد برد تا همه یخ‌های این سیاره به طور کامل ذوب شوند. بنابراین، فرصت کافی در اختیار نسل‌های بشر قرار می‌گیرد تا خود را برای زندگی بر روی یک سیاره کاملاً متفاوت، آماده کنند.
با توجه به سطح CO2 فعلی زمین که برابر 409 پی‌پی‌ام است و همچنین در نظر گرفتن نرخ افزایش 2 تا 3 پی‌پی‌ام در هر سال، فاصله چندان زیادی با رسیدن به مرز 500 پی‌پی‌ام نداریم. در شرایط کنونی، صرف‌نظر از اینکه چه کسی یا چه چیزی در این مسئله مقصر است، کاملاً واضح است که کره زمین به سمت از دست دادن یخ‌های خود پیش می‌رود. جدا از اینکه آیا چنین پدیده‌ای طبیعی است، ناشی از دخالت‌های انسانی است، یا ترکیبی از هر دو می‌باشد، به هر حال انسان‌ها باید تمهیداتی را برای رویارویی برای شرایط پیش رو، در نظر بگیرند.
کاملاً بدیهی است که با ذوب شدن یخ‌ها و افزایش سطح آب اقیانوس‌ها، انسان‌ها مجبور به انطباق با دنیایی بسیار متفاوت‌تر از آنچه که اکنون مشاهده می‌کنیم، خواهند بود. بسیاری از سواحل اقیانوس اطلس، فلوریدا، و ساحل خلیج آمریکا زیر آب خواهند رفت. علاوه بر این، تغییرات آب و هوایی در مقیاس بزرگ، باعث تغییر روند بارش‌های فصلی شده و در نتیجه بسیاری از اراضی حاصلخیز را به زمین‌هایی بی‌حاصل بدل خواهد کرد.
شهرهایی که در معرض آب گرفتگی هستند، چگونه خود را با افزایش مستمر سطح آب دریاها، انطباق خواهند داد؟
نقل مکان شهرها و زیرساخت‌های آن‌ها، چقدر هزینه خواهد داشت؟
جان چه تعدادی از انسان‌ها در معرض خطر خواهد بود؟
چه اتفاقی خواهد افتاد زمانی که به مرور اراضی شرق روسیه تبدیل به زمین‌های گرم حاصلخیز شوند در حالی که اراضی کشور چین دچار خشکسالی شده و جمعیت میلیاردی آن نیاز مبرم به غذا خواهند داشت؟
تجارت محصولات کشاورزی با تغییر الگوهای آب و هوایی چگونه تغییر خواهد کرد؟
در حال حاضر هیچ پاسخ روشنی برای این سؤالات وجود ندارد، اما شواهد نشان می‌دهد که باید از همین امروز برای یافتن پاسخی دقیق برای آن‌ها، اقدام کنیم. هیچ شکی نیست که این مسئله یک چالش فوق العاده برای نسل کنونی و نسل‌های آتی خواهد بود.
