بنا به اعلام رسمی ناسا، ایستگاه فضایی بین المللی در ژانویه سال 2031 به پایان عمر خود رسیده و در اقیانوس سقوط خواهد کرد. این آزمایشگاه مدارگرد که از سال 1998 فعالیت خود را آغاز کرده، بالاخره به پایان عمر خود نزدیک می‌شود و قرار است در سال 2031 در نقطه‌ای از اقیانوس آرام موسوم به نقطه نمو (Point Nemo) که 2700 کیلومتر از خشکی فاصله دارد، سقوط کرده و غرق شود. نقطه نمو محل دفن بسیاری از ماهواره‌ها و ایستگاه‌های فضایی از جمله ایستگاه فضای میر روسیه است. با دیجی رو همراه باشید.
ناسا اواخر ماه دسامبر اعلام کرد که دولت بایدن پشتیبانی از عملیات ایستگاه فضایی بین‌المللی را تا پایان سال 2030 تمدید کرده و از همین رو عمر این ایستگاه بیشتر خواهد بود. اما سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که با سقوط ایستگاه فضایی بین المللی، چه جایگزینی برای آن در نظر گرفته خواهد شد؟
هفته گذشته، ناسا از سیاست‌های جدید خود برای انجام فعالیت‌های علمی در مدار نزدیک زمین رونمایی کرد. اداره ملی هوانوردی و فضای آمریکا توافقاتی را با با سه شرکت خصوصی امضا کرده تا ایستگاه‌های فضایی خصوصی به فضا پرتاب شوند و شرکت‌های خصوصی و فضانوردان دولتی به صورت همزمان بتوانند از آن‌ها استفاده کنند. انتظار می‌رود این ایستگاه‌های فضایی خصوصی تا پایان دهه 2020 و پیش از سقوط ایستگاه فضایی بین المللی عملیاتی شوند.
فیل مک‌آلیستر، مدیر عملیات تجاری ناسا در بیانیه‌ای گفته:
بخش خصوصی از لحاظ فنی و مالی قادر است تا به کمک ناسا اقدام به توسعه و بهره‌برداری تجهیزات تجاری در مدار نزدیک زمین کند. ما مشتاقانه منتظر هستیم تا درس‌های آموخته شده و تجربه عملیاتی خود را با بخش خصوصی به اشتراک بگذاریم تا به آن‌ها در توسعه تجهیزات ایمن، قابل اعتماد و مقرون به صرفه در فضا کمک کنیم.
البته، تا آن زمان ایستگاه فضایی بین‌المللی همچنان مشغول انجام آزمایش‌هایی خواهد بود که هم از طرف محققان ناسا و هم از طرف پیمانکاران خصوصی طرح‌ریزی می‌شود.
به گفته ناسا، از مهمترین اهداف بلندمدتی که برای ایستگاه فضایی در دهه 2020 در نظر گرفته شده، می‌توان به آزمایش‌هایی در جهت کمک به سفر انسان به ماه و مریخ اشاره کرد. ناسا قصد دارد اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را در این دهه به ماه بفرستد، اگر چه زمان‌بندی آن از سال 2024 به بعد از سال 2025 موکول شده است.
ایستگاه فضایی بین المللی از سال 2000 به این سو به طور مداوم سرنشینانی را در خود داشته، اما این ساختار عظیم که طول آن به اندازه یک زمین فوتبال است، کم کم علائم فرسودگی را نشان می‌دهد. در سال 2021، شکاف‌های کوچکی در ماژول زاریا پیدا شد و این دومین بار از سال 2019 بود که شکاف‌هایی در این ایستگاه مشاهده می‌شد.
