تحقیقی که اخیراً صورت گرفته و در حال پیشرفت است می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های زندگی ما یعنی شارژ کردن گوشی‌ها و ساعت‌های هوشمند را برطرف کند. گروهی از محققان سامسونگ در حال کار بر روی دستگاهی هستند که می‌تواند به کمک دیوایس های کوچکی به نام نانوژنراتورهای تریبو الکتریک (TENG) از حرکات انسان برق تولید کند.
خیلی از ماها هنوز هم به دنبال گوشی‌هایی هستیم که چندی پیش وارد بازار شده و با وایرلس شارژ می‌شوند، چرا که این معضل تمام شدن سریع شارژ گوشی‌های هوشمند و نیاز به پریز برق و شارژر در مکان‌های مختلف برایمان بسیار آزر دهنده شده است.
محققان سامسونگ در حال حاضر در حال کار بر روی تکنولوژی‌ای هستند که می‌تواند به طور کامل شارژرها را از زندگی ما حذف کند. این تکنولوژی می‌تواند انرژی مکانیکی بدن ما که از طریق حرکات مختلف تولید می‌شود را به طور مستقیم به انرژی الکتریکی تبدیل کند و برای انجام این کار از نوعی دیوایس کوچک به نان نانوژنراتور تریبو الکتریک استفاده می‌کند.
این نانوژنراتورها اولین بار در سال ۲۰۱۲ توسط تیم تحقیقاتی‌ای به مدیریت پروفسور ژانگ لین رونمایی شدند. سال گذشته، تیم این پروفسور از این دستگاه برای ساخت لباس‌های به دام اندازنده ی انرژی که می‌توانست انرژی را از نور خورشید دریافت کرده و در الیافی که در آن تعبیه شده بود ذخیره کند، استفاده کرد.
یکی دیگر از کارایی‌های این تکنولوژی این است که اجازه می‌دهد دستگاه‌هایی مثل ساعت‌ها و تلفن‌های هوشمند بدون هیچ منبع برق خارجی و فقط با تکان دادن دست یا تایپ کردن شارژ شوند.
هیون جین شین، یکی دیگر از دست اندر کاران این تحقیق می‌گوید که آنها از انرژی مکانیکی تولید شده توسط حرکات بدن انسان‌ها استفاده کرده و احتمال شارژ شدن دستگاه‌های هوشمند را از این طریق اندازه گیری و بررسی کرده‌اند.
ما تایید می کنیم که اگر انرژی مکانیکی کاملا به انرژی الکتریکی تبدیل شود، انرژی تولید شده توسط حرکات روزانه ی یک بازو می تواند به طور کامل پاسخگوی نیاز شارژی ( حتی در حالت استند بای) یک اسمارت واچ باشد.
محققان یک آزمایش مقایسه‌ای بین انرژی تولید شده توسط نانوژنراتوها پس از یک دقیقه فعالیت معمولی و انرژی مصرفی توسط وسایل هوشمند و الکترونیکی مختلف (اسمارت فون و اسمارت واچ) در همان بازه‌ی زمانی انجام دادند.
نتایج نشان داد که بسیار بعید است که این نانوژنراتور ها بتوانند چیزی مثل آی پد را کاملاً شارژ کنند. در بهترین حالت می‌توانند شارژ یک اسمارت واچ یا یک گوشی کم مصرف را تأمین کنند. بر اساس گفته‌های شین، حداکثر انرژی نانوژنراتوها می‌تواند بعداً توسط شناخت عوامل مربوط به حرکت از نظر سرعت (انرژی جنبشی) و قابلیت ارتجاعی (ضربات و تکان‌ها) افزایش پیدا کند.
این تکنولوژی هنوز در حال توسعه است و موانعی همچون امپدانس یا مقاومت ظاهری، کنترل فرکانس و ثبات ساختار این وسیله همچنان باید برای بهبود انرژی تولیدی توسط نانوژنراتوها در نظرگر فته شده و بهبود پیدا کنند.
شما چقدر این تکنولوژی را کارامد میدانید؟ آیا شارژ و شارژرها برای شما هم دردسر ساز هستند؟
نظراتتان را با دیجی رو به اشتراک بگذارید!
