آیا فناوری جدید دوربین گلکسی اس 9 بهترین نتیجه را نیز دارد؟

پرچمدارهای جدید سامسونگ با نام گلکسی اس 9 و اس 9 پلاس چندی پیش به صورت رسمی معرفی شدند و با اینکه طراحی کلی آن‌ها نسبت به گلکسی اس 8 تغییر چندانی ندارد، اما دارای چند ویژگی جذاب هستند که ارزش خرید آن‌ها را بالا برده است.

یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در گلکسی اس 9 و اس 9 پلاس نسبت به نسل قبل صورت گرفته، بهبود عظیم بخش دوربین است. گلکسی اس 9 همچنان از یک لنز دوربین در پشت بدنه استفاده می‌کند در حالی که مدل اس 9 پلاس برای اولین بار در سری گلکسی اس به دوربین دو لنزه مجهز شده است. همچنین برای اولین بار در دنیای گوشی‌های هوشمند، پرچمدارهای جدید سامسونگ دارای لنزهایی با گشودگی دیافراگم متغیر هستند که امکان نورگیری بهتر و ثبت تصاویر باکیفیت‌تر در محیط‌های تاریک را میسر کرده است. در مجموع باید گفت استفاده از گشودگی دیافراگم متغیر چیزی است که مطمئناً پس از این در بسیاری از گوشی‌های هوشمند خواهیم دید و این ویژگی منحصر به سامسونگ باقی نخواهد ماند.

البته با تمام این تغییراتی که در دوربین گلکسی اس 9 صورت گرفته و ویژگی‌های جذابی که به آن اضافه شده، هنوز هم به نظر می‌رسد سامسونگ توجه زیادی به ارتقاء کیفی این بخش نداشته و شاید بتوان گفت تلاش این شرکت کره‌ای برای بهبود کیفیت دوربین پرچمدارهای خود در مقایسه با شرکت‌های رقیب تاحدودی کمتر بوده است.

فناوری‌های سخت‌افزاری نو

در ابتدا بد نیست نگاهی به مشخصات و ویژگی‌های دوربین گلکسی اس 9 و اس 9 پلاس داشته باشیم.

برخلاف اکثر دوربین‌های تعبیه شده بر روی گوشی‌ها که از یک گشودگی دریچه دیافراگم ثابت استفاده می‌کنند، گلکسی اس 9 و اس 9 پلاس دارای دو حالت مختلف برای این فاکتور هستند: گشودگی f/1.5 که بزرگ‌تر بوده و درنتیجه نورگیری بیشتری را انجام می‌دهد و گشودگی f/2.4 که کوچک‌تر بوده و برای محیط‌هایی با نور کافی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در حالت خودکار، وقتی محیط تاریک بوده و نور کافی برای عکاسی نداشته باشد، گلکسی اس 9 گشودگی دریچه دیافراگم را بر روی f/1.5 تنظیم می‌کند و در سایر شرایط این گزینه به f/2.4 کاهش می‌یابد.

بنابراین متغیر بودن گشودگی دریچه دیافراگم در گلکسی اس 9 و اس 9 پلاس به این معنی نیست که امکان انتخاب آن در یک بازه مهیا شده، بلکه تنها می‌توان در یکی از دو حالت فوق اقدام به عکاسی نمود. همان طور که می‌دانید در حرفه‌ای و DSLR قابلیت انتخاب گشودگی دریچه دیافراگم در یک بازه از پیش تعیین شده، مثلاً از f2.8 تا f5.6 وجود دارد، اما به هر حال این ویژگی تاکنون در هیچ گوشی هوشمند وجود نداشته و از این حیث گلکسی اس 9 و اس 9 پلاس نزدیکی بیشتری به دوربین‌های حرفه‌ای دارند.

سیاست سامسونگ همواره بر این بوده که با ارائه پیشرفته‌ترین و به‌روزترین قطعات سخت‌افزاری و فناوری‌ها در گوشی‌های خود، رقبا را به زانو در آورد. این سیاست در مورد دوربین سری گوشی‌های گلکسی اس هم طی سالیان گذشته اجرا شده و به عنوان مثال همه ساله شاهد بیشتر شدن میزان گشودگی دریچه دیافراگم برای بهبود کیفیت عکاسی در نور کم بوده‌ایم (f/1.9 در گلکسی اس 6، f/1.8 در گلکسی اس 7، f/1.7 در گلکسی اس 8 و بالاخره f/1.5 در گلکسی اس 9).

البته با وجود اینکه دوربین گوشی‌های سامسونگ حداقل از لحاظ تئوری هر سال بهتر و بهتر می‌شوند، اما آنچه که در عمل اتفاق افتاده کمی متفاوت است. دوربین گلکسی اس 9 بسیار قدرتمند بوده و از لحاظ مشخصات سخت‌افزاری یک سر و گردن بالاتر از رقبایی مانند آیفون ایکس و گوگل پیکسل 2 است، اما کیفیت عکس‌های ثبت شده توسط آن اختلاف فاحشی با گوشی‌های ذکر شده نداشته و چه بسا بسیار نزدیک به هم به نظر می‌رسند.

بزرگنمایی اپتیکال

تا اینجا تنها در رابطه با کیفیت عکاسی در نور کم صحبت کردیم، اما این فاکتور تنها موردی نیست که باعث ارتقاء یک دوربین می‌شود. به عنوان مثال: فاصله کانونی. گوشی‌های آیفون 8 پلاس و آیفون ایکس هر دو مجهز به سیستم دوربین دوگانه با یک لنز ثانویه تله فوتو هستند که امکان بزرگنمایی را بدون افت کیفیت عکس در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.

درست است که گلکسی اس 9 پلاس هم به چنین دوربین دوگانی تجهیز شده، اما در مورد مدل استاندارد گلکسی اس 9 چه؟ وقتی اپل می‌تواند سیستم دوربین دوگانه را در گوشی آیفون ایکس که تقریباً هم اندازه با مدل استاندارد گلکسی اس 9 است، به کار بگیرد، سامسونگ چرا نباید این کار بکند؟

با محوبیتی که حالت پرتره و افکت بوکه در آیفون‌های جدید به دست آورده، کاملاً واضح است که استفاده از دوربین‌های دوگانه در این سری از گوشی‌ها به یک استاندارد تبدیل خواهد شد و اپل در تمامی محصولات آینده خود از چینن سیستم دوربینی بهره خواهد گرفت. دیدگاهی که ظاهراً سامسونگ هنوز به آن اعتقاد چندانی ندارد.

هوش مصنوعی

امروزه باید گفت جذاب‌ترین فناوری مورد استفاده برای ثبت عکس‌های بهتر توسط دوربین، نه گشودگی بیشتر دریچه دیافراگم است و نه حتی استفاده از لنز ثانویه برای دوربین، بلکه این فناوری هوش مصنوعی است که آینده عکاسی را دگرگون خواهد کرد.

کاری که گوگل با استفاده از هوش مصنوعی برای ارتقاء کیفیت عکس‌ها در گوشی‌های سری پیکسل خود انجام داده، بسیار قابل توجه است. در حقیقت ایده گوگل این بوده که وقتی می‌توان از قدرت نرم‌افزاری و هوش مصنوعی استفاده کرده و با ترکیب عکس‌هایی با شدت نور متفاوت، تصویری بسیار واضح و پرجزئیات تولید کرد، دیگر چه نیازی به یک لنز دوربین با دریچه دیافراگم بزرگ‌تر وجود دارد؟

حتی در مورد لنز ثانویه دوربین پشتی هم این موضوع صادق است. هوش مصنوعی و فناوری یادگیری ماشینی به خوبی قادرند تا با بررسی دقیق عکس‌ها و تشخیص پس‌زمینه، میزان فوکوس در آن قسمت را تغییر داده و بدین ترتیب بدون نیاز به دوربین دوگانه، تصویری با افکت بوکه (محو شدن پس زمینه و عمق بخشیدن به تصویر) ایجاد نمایند.

استفاده از شیوه “عکاسی محاسباتی” که از هوش مصنوعی برای بهبود کیفیت تصاویر و یا تقلید سبک‌های خاص عکاسی مانند عکس‌های پرتره، استفاده می‌کند، ایده بسیار هیجان انگیزی بوده و پتانسیل بسیار بالایی دارد. گوشی‌هایی که از هوش مصنوعی برای این منظور استفاده می‌کنند، با وجود محدودیت‌های سخت‌افزاری امکان ارائه نتایج فوق العاده‌ای را دارند. در واقع اگر قابلیت‌های هوش مصنوعی به درستی به کار گرفته شود، بسیاری از فناوری‌های سخت‌افزاری امروزی مانند دوربین‌هایی با لنزهای چندگانه، به تاریخ خواهند پیوست.

آینده بهتری در پیش است

شرکت‌های تولید کننده گوشی‌های هوشمند بعد از سال‌ها تلاش در زمینه بهبود کیفیت دوربین در محصولات خود، در حال حاضر به جایی رسیده‌اند که برای ادامه این روند راه‌های مختلفی پیش رویشان قرار دارد. شاید استفاده از گشودگی دریچه دیافراگم متغیر به یک استاندارد در بین گوشی‌های هوشمند تبدیل شود و شاید هم دوربین‌های دوگانه به این جایگاه برسند. حتی ممکن است تولید کنندگان به این نتیجه برسند که استفاده از قابلیت‌های هوش مصنوعی روش بسیار بهتری برای ارتقاء کیفیت عکاسی در گوشی‌ها است.

در چنین شرایطی کدام کمپانی طرز تفکر بهتری دارد؟ شاید بتوان گفت هیچ کدام از آن‌ها اشتباه نمی‌کنند و بهترین راهکار شامل ترکیبی از سخت‌افزار و نرم‌افزار خواهد بود. چه کسی می‌تواند تأثیر ترفندهای نرم‌افزاری و هوش مصنوعی را بر بهبود نتیجه کار سنسورها و لنزهای پیشرفته امروزی انکار کند؟ پس به نظر می‌رسد بهترین راه، رسیدن به یک تعادل در این زمینه خواهد بود.