در یکی از نخستین شب‌های زیبای سال جدید در صحرای بزرگ آفریقا، اسکار لندی (Oskar Landi)، در جای خود تکان می‌خورد و می‌غلطید و قادر به خوابیدن نبود. در حالی که دوستانش مشغول تجربه‌ی خواب شبانگاهی لذت‌بخشی بودند، لندی از رختخوابش بیرون آمد تا هوایی عوض کند. هنوز از آتش روشن‌شده‌شان، خاکستر برمی‌خاست و یک ماه کامل، تپه‌های شنی در نزدیکشان را روشن کرده بود. او محو این زیبایی شد و به سرعت تصویری را با دوربینش ثبت کرد. «منظره‌ای کاملاً بیگانه با نوری که همه جا را فرا می‌گیرد و سکوتی مطلق.» لندی می‌گوید: «این یک تجربه‌ی متفاوت از واقعیت است.»
بیشتر بخوانید:
- چگونه از ماه‌افروختگی عکس بگیریم؛ آموزشی برای حرفه ای شدن در عکاسی
- بهترین تصاویر نجومی سال 2016 را ببینید
15 سال بعد، او هنوز یک شیفته‌ی ماه است. لندی در این سال‌ها، به 11 کشور از چهار قاره، در قالب برنامه‌ای که Plenilunum (کلمه‌ای لاتین به معنای «ماه کامل») می‌نامد، سفر کرده است. او می‌گوید: «این برنامه‌ی ادامه‌دار از دو احساس سرچشمه می‌گیرد؛ عشق به بیابان و سکوت مطلق. باید در عظمت فروتنانه‌ی طبیعت، غرق شوید.»
این عکاس روزنامه‌ی نیویورک، مکان‌هایی را به دور از نورهای آلوده‌ی شهری انتخاب می‌کند. مناطقی چون دره‌ی مرگ (Death Valley) و سوالبارد (Svalbard)، یک مجمع‌الجزایر قطبی، میان کشور نروژ و قطب جنوب. او یک متخصص ماه است؛ تقویم قمری را با دقت فراوان دنبال می‌کند و همیشه در پی پروازهای دقیقه‌ی آخر است. چند روزی را صرف پیدا کردن مکان‌های ناب می‌کند و پس از آن، از ساعت 3 بامداد تا طلوع خورشید، به عکاسی مشغول می‌شود. او با دوربین‌های مختلفی کار می‌کند و گاهی تا 30 دقیقه برای تنظیم اکسپوژر بدون فلش وقت می‌گذارد. نتایج کارهایش نفس‌گیر است. ماه با نوری لطیف و آسمانی به آثار او جلوه می‌بخشد. «نور طبیعی باورنکردنی است.» او می‌گوید: «منظره تبدیل به فضایی عمیق می‌شود؛ اشکال و زمین، در تاریکی نور، جلوه‌ی واقعی خودشان را نشان می‌دهند.»
البته، ماه هر سی روز کامل می‌شود و لندی نمی‌تواند هر بار در منطقه‌ای جذاب باشد. ماه از نظر زیبایی در سیب بزرگ (لقب شهر نیویورک) چیزی کم ندارد، اما زیبایی آن یکسان نیست. لندی می‌گوید: «زمانی که نمی‌توانم به جایی بروم و ماه کامل را در نیویورک می‌بینم، با خودم می‌گویم لعنتی، می‌توانستم جای دیگری باشم.» خوشبختانه همیشه ماه کامل بعدی در کار است.
