بر اساس مطالعه جدیدی که نتایج آن در تاریخ 8 ژانویه (18 دی) در مجله Astrophysical Journal Supplements Series به چاپ رسیده، دو سیاره جدید با نامهای GJ180 d و GJ229A c که از آنها با عنوان “ابر زمین” یا شده و به ترتیب در فاصله 19 و 39 سال نوری از زمین قرار دارند. با اینکه چنین فاصلهای با در مقایسه با فواصلی که روزمره با آن سر و کار داریم بسیار زیاد است اما در مقیاس فضایی نسبتاً کم هستند. این دو سیاره فراخورشیدی توسط تیمی به سرپرستی فابو فنگ و پل باتلر از موسسه کارنگی واشنگتن کشف شدهاند.
سیارههای فراخورشیدی تازه کشف شده حول دو ستاره کوتوله قرمز رنگ میچرخند که در مقایسه با خورشید خنکتر و کم نورتر هستند و در نتیجه احتمال وجود مایعات به شکل پایدار روی سطح آنها وجود دارد. در واقع، این سیارهها در یک منطقه “قابل سکونت” واقع شدهاند؛ منطقه قابل سکونت به محدودهای خاص در اطراف یک ستاره اطلاق میشود که در آن محدوده آب مایع میتواند به طور بالقوه روی سطح یک سیاره صخرهای جریان پیدا کرده و جمع شود.
در این بین، سیاره GJ180 d به طور ویژه توانسته توجه دانشمندان را بیشتر به خود جلب کند. این سیاره کمی بزرگتر از زمین است و به حد کافی از ستاره سرخ کوتوله خود دور است تا امکان برقراری حیات در سطح آن وجود داشته باشد. جرم این سیاره 7.5 برابر جرم زمین است و هر دور کامل آن به دور ستاره مرکزی (هر یک سال) 106 روز طول میکشد.
فنگ در بیانیهای مطبوعاتی در رابطه با این تحقیق گفته:
GJ180 d نزدیکترین ابر زمین معتدل به ما است که بیش از حد به ستاره خود نزدیک نشده است و همین مسئله احتمال میزبانی از حیات و حفظ آن را افزایش میدهد.
در سمت دیگر، سیاره فراخورشیدی GJ229A c هم به واسطه فاصله مناسب خود با ستاره کوتوله مرکزی، امکان پشتیبانی از حیات را دارد. جرم این سیاره حدود 7.9 برابر جرم زمین است و هر سال آن 122 روز طول میکشد.
فنگ در ادامه گفته:
سیارههای كشف شده توسط ما به لیست سیارههایی اضافه میشوند كه به طور بالقوه میتوانند هدف بررسی تلسكوپهای نسل بعدی باشند. در نهایت، هدف ما این است که بتوانیم مشخص کنیم آیا سیاراتی که در فاصلهای مناسب از ستارهها قرار گرفتهاند، دارای حیات هستند یا نه.
ناسا تاکنون وجود بیش از 4000 سیاره را در خارج از منظومه شمسی ما تأیید کرده است. این رقم بسیار قابل توجهی است اما بسیار جالبتر میشود اگر بدانید تا قبل از سال 1992، هیچ سیاره فراخورشیدیای کشف نشده بود.