متقاعد نمودن چشم و حس بینایی انسان به باور کردن اینکه اشیاء واقعیت مجازی واقعی هستند، از طریق هدست‌های رده بالای کنونی و نرم‌افزار‌های جانبی آنها، تا حدودی ممکن شده است. اما در مورد حواس دیگر چطور؟ آیا درک ما از واقعیت مجازی به بیش از حس بینایی خواهد رسید و به عنوان مثال توان لمس اشیاء مجازی را پیدا خواهیم کرد؟
آزمایشی که اخیراً در زمینه بازخورد لمسی، انجام شده ممکن است راه را برای کاربران VR جهت حس اشیاء نامشهودی که با آنها تعامل دارند، هموار کند.
یک تیم تحقیقاتی در انستیتو Hasso Plattner آلمان، یک سیستم پوشیدنی طراحی کرده است که با استفاده از آرایه‌ای از محرک‌های الکترونیکی عضلات، قادر به فریب کاربران و القای حس مقاومت یک دیوار در دنیای واقعیت مجازی می‌باشد. در این سیستم، تعدادی پد الکترود کوچک از طریق USB به یک ماژول کوله پشتی متصل شده و کنترل می‌شوند، و با اتصال به شبیه‌ساز VR، دستوراتی را به گروه عضلانی مربوطه ارسال می‌کنند که در نهایت به القای حس مقاومت در تعامل با اشیاء می‌شود.
البته بازخورد حسی مبتنی بر عضله، تنها به دیوار محدود نشده و محققان با استفاده از این تکنولوژی قادر به القای حس برداشتن اشیاء در VR نیز شده‌اند. در واقع با این روش می‌توان به یک مکعب مجازی وزنی را نسبت داده و کاربر را قادر به حس کردن وزن آن نمود.
به هر حال، اگر ادعاهایی که در مورد این تکنولوژی شده، واقعیت داشته باشند مطمئناً می‌تواند کاربرد بسیار زیادی در حوزه‌های مختلف و به خصوص اهداف آموزشی مانند شبیه‌سازهای آموزش‌های نظامی، ورزشی و فیزیوتراپی، داشته باشد.
البته این تنها اول راه است و نیاز به درگیر شدن حواس دیگری مانند چشایی و بویایی نیز در دنیای واقعیت مجازی، به شدت احساس می‌شود. اما به هر حال با روندی که شاهد هستیم، پیشرفت روزافزون تکنولوژی واقعیت مجازی و واقعی‌تر شدن هر چه بیشتر حسی که کاربران در آن دارند، امری غیر قابل اجتناب به نظر می‌رسد.
