با شروع پروژه جدیدی به نام Selfie Harm، عکاسی به نام رنکین وادل که بیشتر با نام رنکین معروف است می‌خواست نقشی که شبکه‌های اجتماعی در تصویر سلفی در جوانان بازی می‌کنند را بررسی کند. او عکس‌هایی از یک گروه از نوجوانان 13 تا 19 ساله گرفت و سپس از آن‌ها خواست که ظرف چند دقیقه با استفاده از یکی از نرم‌افزارهای سلفی و رتوش عکس نوجوانان که در بازار عرضه می‌شوند عکس‌ها را ویرایش کنند. نتیجه چه بود؟ او در اینستاگرام گفت:
مردم از بت‌های خود تقلید می‌کردند. چشمان خود را بزرگتر، بینی را کوچکتر و پوست خود را روشن‌تر کرده و همه‌ی آن‌ها را به خاطر لایک‌های شبکه اجتماعی انجام می‌دادند.
پروژه‌ی Selfie Harm با کمک آژانس M&C Saatchi و MTArt به عنوان بخشی از پروژه Visual Diet ایجاد شد که بررسی می‌کند چگونه تصاویر می‌تواند بر سلامت روان اثر بگذارد. در این پروژه هر سری چهره‌های اصلی و دست‌نخورده در کنار نسخه‌های ویرایش‌شده و آرایش‌کرده نشان داده می‌شود.
این پدیده “اختلال خود زشت انگاری اسنپ چت” نامیده شد و توسط متخصصان به عنوان یک نوع اختلال بدریخت‌انگاری بدن مجازی (BDD) توصیف شده است. برنامه‌هایی مانند Facetune، SelfieCity، RetouchMe و غیره معمولا برای انجام هر کاری از رتوش خفیف گرفته تا جراحی پلاستیکی دیجیتالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای دوری از هر گونه سوءگیری، رنکین نوجوانانی را انتخاب کرد که از این برنامه‌ها استفاده نمی‌کردند سپس به آن‌ها یاد داد چگونه از آن استفاده کنند. رنکین می‌گوید:
کاری که شما می‌توانید با نرم‌افزارها انجام دهید فراتر از چیزی است که حتی یک فوتوشاپ‌کار بزرگ و ماهر می‌تواند انجام دهد. آن‌ها اعتیاد آور، بسیار شگفت‌انگیز هستند و با آن می‌توانید رتوش و تغییر و بازسازی ظاهر خود را انجام دهید. اما وقتی مردم از این طریق، هویت شبکه اجتماعی بهتر یا هویتی جایگزین را می‌سازند این موضوع به مشکل سلامت روان تبدیل می‌شود.
رنکین معتقد است که این ذهنیت‌ها و ایده‌ها نه تنها حاصل شبکه‌های اجتماعی بلکه صنعت تبلیغات است که مدل‌ها را بسیار ایده‌آل و بی‌عیب و نقص جلوه می‌دهد. کشورهایی مانند فرانسه حتی قوانینی وضع کرده‌اند که این صنعت را وادار می‌کند روی تصاویر برچسب فتوشاپ یا دستکاری شده بزنند. هدف از اجرای این قانون مبارزه با مشکلات روانی و اختلالات تغذیه‌ای ناشی از پیروی از مدل‌ها است که دومین علت رایج مرگ بین افراد 15 تا 24 ساله بوده است.
هدف از پروژه‌ی Visual Diet این است که نه تنها درباره‌ی تبعات منفی تصاویر پر از فتوشاپ و رتوش شبکه‌های اجتماعی هشدار دهد بلکه نشان دهد که چگونه محتوای بصری هدفمند و معنادار می‌تواند تاثیر مثبتی داشته باشد. این پروژه، اثر الهام‌بخش پنج هنرمند و یک پوستر دیجیتالی و وب‌سایتی را نمایش می‌دهد که محتوای ناسالم را منتشر می‌کند. مارین تانگوی مدیرعامل MTArt می‌گوید:
این پروژه نشان می‌دهد که سلامت روان مردم زمانی افزایش می‌یابد که به جای محیطی پر از محتوای ناسالم، پیرامون ما با محتوای بصری سالم و معنادار پر شود.
