سوپرفلاکس، شرکت طراحی مستقر در لندن، به تازگی طراحی اولیه‌ی یک آپارتمان نمایشگاهی را در سنگاپور به پایان رسانده که قرار است توجه بازدید کنندگان را به شدن گرفتن تغییرات آب‌وهوایی جلب کند. این اثر «تسکین شوک، سنگاپور» نام دارد و بر پایه نمایشگاهی مشابه که پیش از این در لندن برگزار شده بود، ایجاد شده است. این آپارتمان سرنخ‌هایی از زندگی آینده را در اختیارمان می‌گذارد، آینده‌ای که در آن به دنبال شکار هستیم و از کوپن‌های غذا استفاده می‌کنیم. آینده‌ای که منابع کمیابی دارد. سوپرفلاکس تصویری از زندگی در 50 سال آینده را به ما نشان می‌دهد و به عقیده‌ی بسیاری، این تصویر بسیار غم‌انگیز است. در ادامه با دیجی رو همراه باشید.
نمایشگاه «2219: تصور دوباره‌ی آینده» در موزه‌ی علمی هنری سنگاپور از شرکت‌کنندگان دعوت می‌کند تا جهان را در 200 سال آینده بررسی کنند. اولین اتاق این نمایشگاه «تسکین شوک، سنگاپور» نام دارد و بر اساس اثر مشابهی در لندن ایجاد شده است. «تسکین شوک، سنگاپور» تصویری از 50 سال بعد را در اختیارمان می‌گذارد، زمانی که بالا آمدن سطح اقیانوس‌ها باعث آب‌گرفتگی شهرها شده است و با نابودی زنجیره‌ی تأمین مواد غذایی در جهان افراد باید به منابع جایگزین روی بیاورند و غذای خود را پروش دهند. سازندگان این اثر می‌گویند این آپارتمان آینده‌ی قطعی انسان‌ها نیست ولی می‌تواند یکی از نتایج احتمالی بر اساس شواهد و مدارک موجود باشد.
اثر مشابهی در لندن آپارتمانی را در سال 2050، حدود 30 سال دیگر به نمایش می‌گذاشت. این دو اثر بسیار مشابه بودند ولی بازخوردهای کاملاً متفاوتی را دریافت کردند. بازدیدکنندگان نمایشگاه لندن عصبانی و ناراحت بودند، در حالی که بازدیدکنندگان نمایشگاه سنگاپور فکر می‌کردند این اثر بیش از اندازه خوشبینانه است.
نگاهی به تصاویر زیر بیندازید تا ببینید زندگی در 50 سال آینده چه شکلی به خود خواهد گرفت.
بیرون آپارتمان یک کایاک و پارو را مشاهده می‌کنید که نشانگر آب‌گرفتگی شهر در نتیجه‌ی تغییرات آب‌وهوایی است.
با ورود به درون آپارتمان متوجه می‌شوید این جهان تغییرات برگشت‌ناپذیری را تجربه کرده است و خانه‌ای که مخصوص زندگی خانواده است نه تنها محیطی برای زندگی بلکه محیطی برای بقا خواهد بود.
بخش‌های بزرگی از خانه به پرورش گیاهان و مواد غذایی اختصاص داده شده است.
ساکنان به مجموعه‌ای از غذاها وابسته‌اند که می‌توان آن‌ها را در خانه پرورش داد، غذاهایی مانند قارچ‌ها و …
میل‌ورم‌ها (لارو نوعی سوسک خوراکی) هم می‌توانند یکی دیگر از منابع تأمین انرژی باشند.
و همین‌طور گیاهان دیگر.
کل آپارتمان به خاطر نوردهی گیاهان روشن است …
و رنگ بنفش آن نشانگر جهانی دیگر است.
در حالی که ساکنان خانه در حال پرورش غذاهایشان هستند، بخش‌های دیگر خانه نشان از منابع دیگر غذایی دارند.
تور دست‌ساز مخصوص شکار خرچنگ، نشانگر محیط آبی جدیدی است که انسان در آن زندگی می‌کند.
و شاهد استفاده از تله‌ها و نیزه‌ها نیز هستیم.
ممکن است شام آینده حاوی حشرات باشد، مانند این دستورالعمل که راهنمای تهیه‌ی سوسک سرخ شده با فلفل وحشی است!
کتابخانه نیز حاوی کتاب‌هایی است که از نحوه‌ی زندگی در این دوران خبر می‌دهند، با عناوینی مانند «چطور در زمان کمیاب بودن منابع آشپزی کنیم»
و کتاب ترسناک‌تری با نام «حیوانات خانگی، منبع پروتئین»
روزنامه‌ای نیز نشانگر کمبود مواد غذایی به دلیل تغییرات آب‌وهوایی است.
کوپن غذا نیز از کمیاب بودن غذا خبر می‌دهد.
با نگاه کردن به بیرون از پنجره سنگاپور را می‌بینیم که زیر آب رفته است.
گرچه شاید این اثر از نظر بسیاری از افراد غم‌انگیز باشد، اما سازندگانش آن را امیدبخش می‌دانند.
سازندگان این اثر می‌گویند امیدوارند این اثر توانایی افراد را برای سازگاری با تغییرات آب‌وهوایی به آن‌ها نشان دهد.
افراد به سختی می‌توانند تغییرات زندگی روزمره‌شان را در نتیجه‌ی تغییرات آب‌وهوایی تصور کنند.
جان آردن، مدیر هنری سوپرفلاکس و یکی از بنیان‌گذاران آن، می‌نویسد: “شبیه‌سازی ما دو نگرش هولناک و زندگی روزمره را با یکدیگر ترکیب می‌کند و نتایج اجتماعی و اقتصادی تغییرات آب‌وهوا را به نمایش می‌گذارد.”
اناب جین، یکی دیگر از بنیان‌گذاران سوپرفلاکس هم می‌گوید: “ترس و ناامیدی باعث شده است بسیاری از افراد دنبال مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی و تصور آینده نباشند.”
او می‌گوید این پروژه برای نمایش چنین آینده‌ای ایجاد شده است، آینده‌ای که راه‌حل‌های جایگزین و غیرآخرزمانی را در آن مشاهده می‌کنیم.
تصویر شهر، ابزارها، کتاب‌ها و گیاهان، داستان انطباق و تغییرات شدیدی را نقل می‌کنند که افراد باید برای بقا و رشد در چنین آینده‌ای آن‌ها را بپذیرند.
این آپارتمان تا ماه آوریل در موزه‌ی علمی هنری سنگاپور به نمایش گذاشته شده است.
