سیم کارت (SIM) که مخفف عبارت Subscriber Identity Module به معنی “ماژول هویت مشترک” میباشد، یک قطعه کوچک پلاستیکی است که یک تراشه درون آن جاسازی شده است. هدف اصلی سیم کارت همانطور که از نامش پیداست، این است که تلفن شما را به یک شبکه مخابراتی متصل کرده و به اپراتور اجازه دهد تا هویت شخص استفاده کننده را احراز نماید. eSIM هم تقریباً همین کارکرد را دارد، اما با این حال از چند لحاظ با سیم کارتهای معمولی متفاوت میباشد. یکی از تفاوتهای عمده eSIM با سیم کارتهای متداول امروزی این است که این تراشه مستقیماً درون دستگاه جاسازی میشود و حرف e در ابتدای آن نیز معرف همین ویژگی میباشد (حرف اول کلمه Embedded به معنی جاسازی شده).
گوگل پس از رونمایی از گوشیهای پیکسل 2 و پیکسل 2 ایکس ال، اعلام کرد که این محصولات اولین گوشیهای هوشمندی هستند که از eSIM استفاده میکنند. البته هیچ اجباری برای استفاده از این نوع سیم کارتها وجود ندارد و کسانی که میخواهند همچنان از سیم کارت نانو فعلی خود در پیسکل 2 استفاده کنید، قادر به این کار خواهند بود. همچنین شایان ذکر است که eSIM تعبیه شده در گوشیهای پیسکل 2 جهت استفاده در سرویس اپراتور Project Fi گوگل میباشد و فعلاً امکان اتصال به دیگر شبکههای مخابراتی از طریق این تراشه میسر نیست. گزینه مربوط به فعال کردن eSIM و استفاده از آن نیز در طول فرایند نصب اولیه پیسکلهای جدید گوگل در دسترس کاربران خواهد بود.
اما استفاده از eSIM چه مزیتهایی دارد؟ خوب، یکی از مزیتهای اصلی آن، البته از نقطهنظر کاربر، این است که دیگر نیازی به تهیه سیم کارت جداگانه از اپراتور نبوده و به محض خرید گوشی میتوان از آن برای مکالمه استفاده کرد. در واقع، این فرایند تقریباً مشابه با اتصال به شبکه وای فای بوده و به روشی مشابه، کاربران به شبکه مخابراتی متصل خواهند شد. اما این گمانهزنی نیز وجود دارد که احتمالاً گوگل قصد دارد با استفاده از تکنولوژی eSIM در گوشی های خود، این تراشه را به عنوان روشی متداول برای احراز هویت کاربران توسط اپراتورها، معرفی نماید. از آنجا که eSIM ها کوچکتر هستند، استفاده از آنها به جای سیم کارت معمولی که نیاز به شیار ورودی دارد، باعث صرفهجویی در فضای داخلی گوشیهای آینده شده و جا را برای سایر مدارهای مهم بازتر خواهد کرد.