طبق آخرین تحقیقات، افراد دچار اسکیزوفرنی این ظرفیت را دارند که با بازی کردن یک بازی کامپیوتری، بخشی از مغز که با توهم‌های گفتاری در ارتباط است را کنترل کنند.
مددجویانی که در یک تحقیق کوچک شرکت کرده بودند موفق شدند در یک بازی که با بخشی از مغز که به صداها و سخنان انسان‌ها حساس است مرتبط بود، یک موشک را روی زمین بنشانند. به تدریج، این افراد یادگرفتند که از این تکنیک برای کاهش شدت توهم‌ها استفاده کنند.
با این اوصاف، این تحقیق فقط یک تحقیق اولیه و کوچک بود و یافته‌های آن هنوز کاملا تایید نشده‌اند. تیم تحقیقاتی که متشکل از محققان موسسه‌ی روان‌پزشکی، روان‌شناسی و علوم اعصاب دانشگاه روهمپتون لندن بود، بیان داشته‌اند که این تکنیک می‌تواند به بیماران اسکیزوفرنی که به درمان دارویی پاسخ نمی‌دهند، کمک کند.
افرادی که دچار بیماری اسکیزوفرنی هستند، کورتکس شنوایی فعال‌تری دارند. به زبان ساده‌تر، آن‌ها به صداها و سخنان افراد حساس‌تر هستند و از این رو، مستعد دچار شدن به توهم‌های گفتاری هستند.
هر 12 مددجویی که در این تحقیق شرکت کردند، بیان داشتند که هرروز توهم‌های گفتاری بد و تهدیدآمیزی را تجربه می‌کردند که این علامت در میان مددجویان دچار اسکیزوفرنی بسیار شایع است. در جهت کنترل علایم، از مددجویان خواسته شد که در هنگامی که در یک دستگاه MRI قرار داشتند، به روش خود سعی کنند که یک موشک کامپیوتری را روی زمین بنشانند. با این کار، آن‌ها موفق شدند که صداهای خارجی که می‌شنیدند را کاهش دهند.
دکتر ناتاشا اورلف، از کینگز کالج لندن بیان داشت:
مددجویان می‌دانند که این صداها چه زمانی شروع می‌شوند. آن‌ها این صداها را حس می‌کنند و از این رو، ما می‌خواهیم که این اقدام را هرچه سریع‌تر به مرحله‌‌ی اجرایی برسد تا آن‌ها بتوانند این صداها را کمتر کنند و یا به طور کلی آن‌ها را قطع کنند. با وجود این که تعداد افراد نمونه کم بود و گروه کنترلی هم موجود نبود، این یافته‌ها می‌توانند امیدبخش باشند. ما هم‌اکنون قصد داریم که یک تحقیق کنترل‌شده‌ی تصادفی‌سازی شده انجام دهیم تا این تکنیک را در یک نمونه‌ی بزرگ‌تر تست کنیم.
به گفته‌ی او، همه‌ی مددجویان مورد تحقیق، که چهار بار در دستگاه ام آر آی قرار گرفتند، متوجه شدند که صداهایی که می‌شنیدند کمتر منشاء خارجی دارند و بیشتر منشا درونی دارند که این باعث می‌شد اضطراب‌زایی آن‌ها کمتر شود. هم‌چنین، سازگاری آن‌ها با این توهم‌ها افزایش یافته بود.
پروفسور سوکی شرگیل، همکار دکتر اورلف و و روان‌پزشک موسسه‌ی ملی سلامت بریتانیا، بیان داشت که این روش، روشی مبتکرانه برای کمک به مددجویان است:
در حالی که این داده‌ها فقط در حد مقدماتی هستند، این که مددجویان می‌توانند خودشان بدون اسکن MRI فعالیت مغزیشان را کنترل کنند، بسیار امیدبخش است. این به این معنی است که افرادی که دچار این بیماری هستند، می‌توانند در خانه هم از این استراتژی استفاده کنند.
این تحقیق در مجله‌ی Translational Psychiatry چاپ شده است.
