اولین اموجی‌ها در سال 1998 یا 1999 توسط طراح ژاپنی، شیگتاکا کوریتا طراحی شدند، که در آن زمان در حال کار روی یک پلتفرم اینترنت موبایل به نام i-mode بود. کوریتا الهام خود را از نحوه‌ی کار گزارش‌گران آب و هوا و علایم راهنمایی و رانندگی گرفت؛ آن‌ها از علایم ساده‌ای استفاده می‌کردند که در عین ساده بودن در تمامی جهان قابل تشخیص بودند. اولین ست از اموجی‌ها شامل 176 پیکتوگرام با رزولوشن 12 در 12 بود و هدف آن جدا کردن ویژگی‌های ارسال پیام i-mode از سرویس‌های مشابه بود.
10 سال پیش، باز هم در ژاپن، اموجی‌ها برای اولین بار روی آیفون ظاهر شدند. در 21 نوامبر 2008، اپل آی او اس 2.2 را برای کاربران ژاپنی عرضه کرد که شامل اولین فونت و کیبورد اموجی اپل بود. این به روز رسانی به صورت جهانی عرضه شد، اما اموجی‌ها محدود به ژاپن بودند. با این حال، با گذشت زمان کمی اپلیکیشن‌های مختلفی ظاهر شدند که این کیبورد را برای کاربران ریجن‌های دیگر نیز آنلاک می‌کرد. این موضوع توسط اپل حمایت نمی‌شد اما با توجه به این‌که نسخه‌ی 2.2 آی او اس زمان عرضه‌ی اپ استور نیز بود، این شرکت نمی‌توانست جلوی آن را بگیرد.
2 سال بعد، در سال 2010 اموجی‌ها به یونی کد (Unicode) ترجمه شدند و آن‌ها را در دسترس همه در نقاط مختلف جهان قرار دادند. در 2015 هم کیبورد اموجی به صورت پیش‌فرض برای همه‌ی کاربران آی او اس فعال شد که آن را تبدیل به پرطرفدارترین کیبورد جهان کرد.
در طی سالیان، تغییرات زیادی در ست اموجی‌های اپل ایجاد شد؛ تعداد آن‌ها از 471 عدد در سال 2018، به 2776 عدد در سال 2018 رسیده که نتیجه‌ی شامل کردن نژادهای مختلف و هردو جنسیت در میان کاراکترهاست. بعضی تغییرات فقط ظاهری بوده‌اند (به طور مثال، اپل در در 2016 طراحی آن‌ها را سه بعدی کرد) و بعضی دیگر نیز به خاطر نام رسمی اموجی‌ها در زمان اضافه شدن به استاندارد یونی کد تغییر پیدا کرده‌اند.
جالب است که پدیده‌ای که امروزه تقریبا در همه‌ی پلتفرم‌ها دیده شده و نمادی جهانی محسوب می‌شود، در ابتدا فقط در یک کشور در جهان موجود بود!
