در راستای رسیدن به قدرت، انسان‌ها همیشه در جستجوی ساخت اسلحه‌های جدید و کامل‌تری بوده‌اند. ظهور امپراطوری‌های مختلف در طول تاریخ نیز غالباً نتیجه استفاده از این سلاح‌های جدیدتر و مرگبارتر، برنامه‌ریزی استراتژیک، نبوغ سیاسی و جنگ‌های بزرگ زمان خود بوده است. در بعضی مواقع انتخاب دقیق سلاح‌ها باعث پیروزی یا کشته شدن در میدان نبرد می‌شد. زمین در طول ادوار مختلف جنگ‌های بیشماری را به خود دیده است و بزرگترین تفاوت این جنگ‌ها در نوع سلاح‌های به کار گرفته شده در آنها بوده است.
با این مقدمه کوتاه در ادامه با دیجی رو همراه باشید تا 10 مورد از محبوب‌ترین سلاح‌های دوران باستان را به شما معرفی کنیم.
قیچی رومی (Roman Scissor)
ویژگی‌های سلاح
- طول: 45 سانتی متر
- وزن: 2.3 کیلوگرم
- جنس: فولاد مقاوم
- سلاح گلادیاتورهای رومی
قیچی رومی یک اسلحه نسبتاً غیرمعمول از زمان روم باستان است که توسط گلادیاتورها استفاده می‌شد. اما همانند گلادیاتورها، در مورد این سلاح نیز اطلاعات زیادی در دست نیست. این سلاح دارای دو بخش است، یک بخش بلند که از بازوی گلادیاتور محافظت می‌کرد و بخش انتهایی آن که یک تیغه هلالی شکل دارد. این ترکیب خاص اسلحه‌ای را شکل داده بود که در زمان خود محبوبیت بسیار زیادی داشته است. گلادیاتورها اغلب با دسته‌ای از سربازان می‌جنگیدند که زره‌های توری مانند داشتند بنابراین آنها با استفاده از این اسلحه زره حریف را سواخ و او را از پای در می‌آوردند. از بخش بلندی هم که به بازو وصل می‌شد نیز به عنوان سپر برای جلوگیری از حملات استفاده می‌کردند. شکل و ماهیت این اسلحه باعث شده که همه کاره و کشنده باشد و ضربات سخت و زخم‌های عمیقی به بدن دشمن وارد کند.
شوریکن (Shuriken)
ویژگی‌های سلاح
- طول: 13 تا 21 سانتی متر
- وزن: 35 تا 150 گرم
- جنس: فولاد مقاوم
- سلاح جنگجویان ژاپنی
شوریکن یک سلاح معروف ژاپنی است که در فرهنگ عامه به نام “ستاره نینجا” شناخته می‌شود. در حقیقت از این سلاح به عنوان یک سلاح پنهان استفاده می‌شد. شورکین انواع مختلفی دارد و شورکین هیرا معروف‌ترین آن است. این اسلحه مانند یک ستاره با تعدادی لبه تیز بوده و در سبک‌های مختلف ساخته می‌شد. قسمتهای در معرض دید بدن دشمنان مانند چشم، دست، صورت در برابر شوریکن آسیب پذیرتر بودند. شورکین اغلب توسط سامورایی‌ها و در هنگام حمله استفاده می‌شد؛ گویی که یک شمشیر زن نامرئی جنگ را آغاز می‌کند!
باخ ناکا (Bagh Nakh)
ویژگی‌های سلاح
- طول: چنگک اصلی 16 سانتی متر – تیغه‌های کنار 4 سانتی متر
- وزن: 56 گرم
- جنس: فلز
- سلاح جنگجویان هندی
باخ ناکا که به معنای “پنجه ببر” است یک اسلحه پنجه مانند از دوران هند باستان می‌باشد. این سلاح بر اساس پنجه گربه سانان بزرگ ساخته شده است. چهار تا پنج تیغه خمیده بر روی آن وجود دارد که برای دریدن بدن دشمنان استفاده می‌شد. دو سوراخ در طرفین سلاح وجود دارد که انگشت شست و انگشت کوچک در آنها قرار می‌گرفت و به کاربر اجازه می‌داد تا به راحتی از سلاح استفاده کند. باخ ناکا اغلب توسط مبارزین ماراتی مورد استفاده قرار می‌گرفته است و از آن برای کشتن افضل خان که یکی از ژنرال‌های معروف مغول بود، استفاده شد.
مادو (Madu)
ویژگی‌های سلاح
- طول: 61 سانتی متر
- وزن: 1.6 تا 6.3 کیلوگرم
- جنس: فولاد
- سلاح جنگجویان هندی
مادو نیز یکی دیگر از سلاح‌های هند باستان است که با نام مارو هم شناخته می‌شود. این سلاح از شاخ‌های نوعی قوچ به نام «سیاه‌کل» ساخته می‌شد و این شاخ‌ها در جهت مخالف به هم متصل می‌شدند. علاوه بر آن یک سپر نیز برای دفاع در قسمت مرکز قرار می‌گرفت. طی سال‌ها جنس این سلاح از شاخ به فولاد تغییر یافت. گمان می‌رود که منشاء این سلاح جنوب هند بوده و بیشتر از آن به عنوان سلاح دفاعی برای جلوگیری از حملات استفاده می‌شده و البته از شاخ‌ها برای ضربه زدن در حملات تهاجمی استفاده می‌کردند.
هایپستیس (Hypaspist)
ویژگی‌های سلاح
- طول: –
- وزن: –
- جنس: –
- جنگجویان یونانی
بر خلاف سایر موارد موجود در لیست، این مورد اسلحه نیست بلکه دسته‌ای از سربازان پیاده نظام نخبه و کارکشته هستند که در ارتش اسکندر بزرگ خدمت می‌کردند. هایپستیس در یونانی به عنوان “حامل سپر” ترجمه می‌شود. هایپستیس‌ها به خاطر قدرت، چابکی و شجاعت خود شناخته شده بودند و تعداد کمی از آنها به عنوان گارد سلطنتی پادشاهی خدمت می‌کردند. هایپستیس‌های کهنه‌کار با عنوان سپرهای نقره‌ای یا محافظان نقره‌ای شناخته می‌شدند و با اینکه سن بیشتری داشتند اما به دلیل مهارت و تجربه در نبرد مورد احترام همگان بودند.
ژوآ (Zhua)
ویژگی‌های سلاح
- طول: متفاوت
- وزن: متفاوت
- جنس: آهن
- سلاح جنگجویان چینی
سلاح باستانی چینی به نام ژوآ یکی از غیرمعمول‌ترین سلاح‌های تاریخ است. کلمه ژوآ به زبان چینی به معنای “پنجه” یا “پای حیوانات” است. این سلاح دارای یک دسته بلند و یک شکل پنجه مانند با تیغ‌های تیز در لبه آن است. از این سلاح عجیب برای پاره کردن زره و سپرهای دشمن استفاده می‌شد. ژوآ این قابلیت را داشته که اگر به صورت حرفه‌ای استفاده شود، حتی بتواند یک اسب سوار را هم به زمین بزند! وزن ژوآ نیز به اندازه‌ای سنگین بوده که با یک ضربه می‌توانست دشمن را از پای در آورد.
شوتل (Shotel)
ویژگی‌های سلاح
- طول: تیغه یک متری
- وزن: 4.5 کیلوگرم
- جنس: فولاد
- سلاح جنگجویان اتیوپی
شوتل شمشیر خمیده‌ای است که در اتیوپی امروزی رواج داشته است. این شمشیر توسط سربازان سوار کار و پیاده مورد استفاده قرار می‌گرفته است. تیغه شمشیر نیمه خمیده است و ماهیت منحنی شمشیر باعث ضربه به اندام‌های حیاتی مانند کلیه و ریه‌ها می‌شود. مردم اتیوپی باستان مهارت خاصی در استفاده از این شمشیر داشتند و طبق شواهد از آن تا قرن 19 میلادی استفاده می‌کردند.
خوپش (Khopesh)
ویژگی‌های سلاح
- طول: 50 تا 60 سانتی متر
- وزن: 3.2 کیلوگرم
- جنس: برنز و فولاد
- سلاح جنگجویان مصری
خوپش شمشیر داسی شکلی از دوران مصر باستان است. استفاده از شمشیرهای بلند در مصر رایج نبوده است و به جای آن از خنجرها و شمشیرهای کوتاه در انواع مختلف مانند خوپش استفاده می‌شد. خوپش یک تیغه بزرگ و هلالی شکل دارد که طول آن حدود 50 تا 60 سانتی متر می‌باشد. قسمت داخلی آن تیز نمی‌شد اما قسمت بیرونی دارای یک لبه بسیار تیز بوده است. این سلاح مهلک اغلب از برنز یا آهن ساخته می‌شد. در نقش و نگارهایی که از مصر باستان برجای مانده، بعضی از فرعون‌ها با خوپش به تصویر کشیده شده‌اند و در مقبره‌های آنها نیز این سلاح یافت شده است.
سپر اسپارت هپلن (Spartan Hoplon Shield)
ویژگی‌های سلاح
- طول: 213 تا 274 سانتی متر
- وزن: 13.6 کیلوگرم
- جنس: برنز و فولاد
- سلاح جنگجویان اسپارت
اسپارت‌ها بیشتر به خاطر سپرهای مدور خود مشهورند. این سپرها با نام هپلن یا آسپس شناخته می‌شوند. هپلن‌ها از چوب ساخته می‌شدند و قسمت بیرونی آنها با برنز پوشیده شده بود. وزن آنها حدود 14 کیلوگرم بوده و دارای قطر 90 سانتی متری بودند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این سپرها نحوه نگهداری آنها بوده است. دسته در لبه سپر بوده و یک بند چرمی در مرکز سپر نیز به آن متصل بوده است. این سپر به سربازان اجازه می‌داد که آزادانه سلاح خود را در طول نبرد جابه‌جا کنند. سپر در وهله اول به عنوان وسیله دفاعی است، اما اسپارت‌ها در میانه جنگ با آن نیز به دشمن حمله می‌کردند!
تیرهای آتشین (Flaming Arrows)
ویژگی‌های سلاح
- طول: متفاوت
- وزن: متفاوت
- جنس: چوب یا فلز
- سلاح اقوام و تمدن‌های مختلف
تیرهای آتشین در تمام دوران قرون وسطی به عنوان یک سلاح سوزان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. رومیان، آشوریان، یهودیان و بسیاری دیگر از قوم‌ها از این سلاح استفاده می‌کردند. تیرهای آتشین برای اولین بار در سلسله سانگ توسط چینی‌ها اختراع شد و انواع مختلف آن توسط ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. ساده‌ترین تیرهای آتشین به وسیله پارچه‌ای آغشته به روغن درست می‌شدند که برای صدمه زدن به ساختارهای چوبی بسیار مناسب بودند. در تیرهای آتشینی که توسط چینی‌ها ساخته شده بود یک کیسه پر از باروت نیز قرار داشت که به تیر قدرت انفجاری می‌داد. این تیرها بردی تا حدود 300 متر داشتند.
واقعا پست آموزنده ای بود سپاس
عجب
با این که نمی دانم این ها چیستند ولی اصلاً چرا باید همچین چیز هایی ساخته شود من یعنی علی جون 7 از قم یجوج وبجوج اینک از جنگ متنفرم ❤️