خطوط راه راه سیاه عجیب و غریبی که کاوشگر ناسا در مدار مریخ پیدا کرده بود را به یاد دارید؟ در حقیقت آنها رگه‌های باز رخدادگر (recurring slope lineae) هستند که در ابتدا گمان می‌رفت آنها آب باشند. کشف آب بر روی مریخ یک از هیجان انگیزترین رخدادهای ممکن خواهد بود زیرا می‌تواند امکان وجود زندگی بر روی این سیاره سرخ رنگ را تایید یا به کلی نقض کند. البته مشخص است که در مریخ مقداری آب وجود دارد اما نه به آن مقداری که محققین با دیدن RSLهای سطح مریخ امیدوار به وجودش شدند، اگر چه حتی در صورت وجود حجم زیاد آب در مریخ نیز نمی‌توان چندان برای زندگی انسان بر روی آن ابراز خوشحالی کرد زیرا عملا به دلیل وجود املاح فراوان موجود در آب، آن را غیر قابل شرب خواهد کرد. چیزی که تا کنون ثابت شده این است که آب موجود بر روی مریخ به دشواری از سطح آب موجود در خشک‌ترین بیابان‌های زمین تجاوز می‌کند.
به این منظور دانشمندان ناسا با استفاده از سیستم تصویری تابشی حرارت اودیسه مریخی (Mars Odyssey’s Thermal Emission Imaging System) توانستند از راه دور و در مدار این سیاره اقدام به سنجش دمای آن کنند. هنگامی که قطرات آب در میان دانه‌های کوچک شن و سنگریزه‌ها قرار گیرد، بر روی گرمایش در روز و سرمایش در شب محیط به شدت تاثیر گذار خواهد بود. محققین ناسا با پژوهش‌های زیاد دریافته‌اند که مقدار آب موجود در یک منطقه مریخ تنها 3 درصد از جرم خاک آن را شامل می‌شود که تقریبا به خشکی بیابان آکاتاما، یکی از خشک‌ترین بیابان‌های زمین است.
کریستوفر ادواردز، یکی از اعضای هیات علمی دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه آریزونا شمالی در این باره می‌گوید:
یافته‌های ما حضور نمک‌های هیدراته را تایید می‌کند، نمک‌های هیدراته در کنار اندک آب موجود فضای بین شن‌ها و سنگریزه‌ها را پر کرده‌اند.
بنابراین انتظار داریم همان میزان اندک آب موجود در مریخ نیز بسیار شور و غیر قابل آشامیدن باشد، بنابراین هنگامی که می‌خواهیم انسانی را به سیاره سرخ بفرستیم باید به همراه او به میزان قابل توجهی آب نیز بفرستیم.
