تئوری جدید در مورد میدان های مغناطیسی که بشر را برای دستیابی به همجوشی هسته ای نزدیکتر می کند

محققین وزارت انرژی آمریکا و دانشگاه پرینستون تئوری جدیدی را در مورد پلاسما مطرح کرده اند که می تواند به دانشمندان در مورد تابش های خورشیدی و قدرت همجوشی هسته ای کمک کند. تاکنون بیشترین پژوهش های محققان در این زمینه در مورد راکتورهای “همجوشی محصور سازی شده ی مغناطیسی” بوده که در آنها از آهنرباهای قوی برای گداخت هیدروژن پلاسما و تبدیل آن به هلیوم استفاده می شود. یکی از مهم ترین مشکلات این روش این است که پلاسما خود میدان های مغناطیسی جدیدی ایجاد می کند که در واکنش های داخل راکتور تداخلات شدیدی به وجود می آورد.
پلاسما (حالتی از ماده که در نورهای قوی و لامپ های نئون وجود دارد) دارای ذرات بارداری است که میدان مغناطیسی به وجود می آورند، این میدان های مغناطیسی ممکن است در فرایندهایی که به اتصال مجدد مغناطیسی معروف است به سرعت از بین بروند. این اتفاق که در جو نیز رخ می دهد باعث به وجود آمدن شعله های خورشیدی، انفجارهای اشعه های کیهانی و شفق شمالی در زمین می شود. اما نکته ای که وجود دارد این است که تئوری های معمول، این جدا شدن و دوباره تشکیل شدن میدان های مغناطیسی را نمی توانند توضیح دهند و این پدیده را برخلاف قوانین فیزیک می دانند.
این اتصال های مجدد مغناطیسی مخصوصا در نیروگاه تحقیقاتی گداخت هسته ای Tokamak مشکلات زیادی را به وجود آورده اند. وقتی میدان های مغناطیسی بوسیله ی پلاسما تولید می شوند میدان های خارجی ای که این پلاسما را در جای خود نگه داشته تحت تاثیر قرار می دهند و نیروی مورد نیاز برای انجام واکنش را به مقدار زیادی تلف می کنند.

راکتور Tokamak
راکتور Tokamak

محققین برای حل این مشکل روشی به نام plasmoid instability یا ناپایداری پلاسموئید ابداع کرده اند. به بافت یکپارچه ی پلاسما و میدان مغناطیسی پلاسموئید گفته می شود. در این روش میدان های مغناطیسی دو بُعدی به “جزیره های کوچک” تقسیم می شوند. وقتی صفحات میدان مغناطیسی به اندازه ی مشخصی کوچک شوند، “ناپایداری پلاسموئید” در مدت زمان کوتاهی اتفاق می افتد و باعث می شود که پلاسموئیدها رشد زیادی داشته باشند، به همین دلیل میدان های مغناطیسی در جهت های جدیدی قرار می گیرند که باعث می شود شعله های خورشیدی و سایر پدیده ها تشکیل شوند.
البته محققین هنوز مطمئن نیستند که چرا برخلاف قوانین قدرت در فیزیک، پلاسما به “جزیره های کوچک” تقسیم می شود. اما به هر حال این تئوری جدید می تواند به دانشمندان در پیش بینی وقوع شعله های خورشیدی، انفجارات نامنظم پرتو گاما و دیگر پدیده های مخرب کمک کند، و مهم تر از همه می تواند به فهم بهتر دانشمندان در مورد میدان مغناطیسی تولید شده توسط پلاسما در راکتور همجوشی Tokamak منجر شود. در صورتی که این مشکل حل شود احتمالا هیچ وقت بحران انرژی در زمین نخواهیم داشت!

منبع engadget
مطالب پیشنهادی
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها