یکی از سناریوهای رایج در فیلم‌ها و سریال‌های جنایی این است که نیروهای پلیس و کارآگاهان فیلم می‌توانند بعد از کشف تصویر ویدیویی از شخص خلافکار، روی صورت او زوم کنند و سپس کیفیت تصویر را بهبود ببخشند تا عکس باکیفیتی از مجرم داشته باشند، و همه‌ي این کارها را طوری انجام می‌دهند که انگار کاری رایج در دنیای تکنولوژی است.
اما همان طور که همه‌ي ما می‌دانیم حقیقت چیزی غیر از این است. کاری که در این فیلم‌ها انجام می‌شود غیر ممکن است و بعد از زوم کردن روی هر عکس یا فیلمی نمی‌توان بیش از آن مقدار از جزئیاتی که هنگام ثبت تصویر ذخیره شده را از عکس بیرون کشید. اما حالا به نظر می‌رسد که تعدادی از محققان گوگل توانسته‌اند به چنین تکنولوژی‌ای دست پیدا کنند، یا حداقل به آن نزدیک شوند.
در عکس بالا، ستون سمت چپ نشان دهنده‌ي عکس 64 پیکسلی (8 در 8 پیکسلی) مرجع است، ستون وسط نشان دهنده‌ي عکس «بهبود داده شده» توسط Google Brain است و ستون سمت راست نیز عکس‌های با کیفیت بیشتر از همان عکس‌های مرجع هستند. می‌توانید ستون وسط را با ستون سمت راست مقایسه کنید و ببینید که این سیستم گوگل چقدر شگفت انگیز عمل کرده است.
«رایان دال»، محمد نوروزی و «جاناتان شلنز» توانستند مدلی بسازند که با استفاده از قدرت دو شبکه‌ی عصبی مصنوعی بتواند جزئیات عکس‌های با کیفیت پایین را بهبود ببخشد.
در اولین گام، این شبکه‌ي شرطی تلاش می‌کند تا عکس 8×8 را با دیگر عکس‌های با کیفیت بالای پایگاه داده‌ي خود تطبیق دهد و تقریبی به دست بدهد که عکس در حالت بهبود داده شده چه جزئیاتی خواهد داشت.
در قدم دوم نیز همین شبکه‌ي قبلی جزئیات واقعی‌تری را به تصویر اضافه می‌کند. این کار را با تطبیق دادن پیکسل‌های تصویر بی‌کیفیت و پیکسل‌های تصویر با کیفیت بالا انجام می‌دهد و سعی می‌کند بفهمد هر پیکسل در تصویر با کیفیت پایین به چه پیکسل‌هایی در تصویر با کیفیت بالا مربوط می‌شوند.
همانطور که در عکس بالا می‌بیند این سیستم می‌تواند چهره را با تقریب بسیار خوبی حدس بزند. افرادی که عکس‌های واقعی و با کیفیت بالا از صورت اشخاص مشهور را در کنار نمونه‌ي Google Brain دیدند در 10 درصد موارد نتوانستند تفاوتی را تشخیص دهند (50 درصد به عنوان امتیازی بسیار خوب حساب می‌شود) و در مورد عکس‌های اتاق خواب نیز در 28 درصد موارد این اتفاق رخ داد.
در حالی که به خوبی متوجه این هستیم که این تکنولوژی هنوز در ابتدای راهش است حتی در همین مرحله نیز می‌تواند در تشخیص چهره‌ي مجرمان به پلیس کمک کند. با این حال چون این تصاویر بهبود داده شده واقعی نیستند و نمونه‌های ساخته شده توسط کامپیوترند نمی‌توانند به عنوان مدرک در دادگاه استفاده شوند. با این حال جالب است که می‌بینیم شبکه‌های عصبی مصنوعی در حال جان بخشیدن به بسیاری از ایده‌های غیرممکن قبلی انسان‌ها هستند.
