در زمان‌های دور، دایناسورها بر روی زمین حکم‌فرمایی می‌کردند و مالک بی‌رقیب این کره خاکی بودند. شاید تصور این دوران برای ما انسان‌های نه چندان بزرگ جسته کابوسی هولناک می‌نمود. اما این حکمرانی با حادثه‌ای شگرف به پایان رسید و عصر جدیدی از زندگی بر روی این سیاره آغاز شد.
پس از انقراض دایناسورها، نهنگ ها در عصر جدید به عنوان بزرگترین حیوانات روی زمین شناخته می‌شوند. این جانوران بزرگ بی‌آزار در اقیانوس زندگی کرده و از منابع غذایی موجود در این پهنه‌ی آبی تغذیه می‌کنند. اما جالب است بدانید که این غول‌های دریایی میلیون‌ها سال پیش بر روی خشکی زندگی می‌کردند. در این مطلب به این موضوع می‌پردازیم که چگونه نهنگ‌ها لقب بزرگترین عضو ساکن زمین را به خود اختصاص دادند. در ادامه با دیجی‌رو همراه باشید.
در ابتدا باید بدانید که نهنگ ها بزرگترین حیوانات در تمام دوران زمین شناسی هستند. سنگین‌تر از فیل‌ها، ماموت‌های پشمالو، و حتی دایناسورها!
اما آن‌ها همیشه ساکنان غول پیکر آب‌ها نبودند. اجازه دهید تا به 50 میلیون سال قبل برگردیم. در اقیانوس‌ها هیچ نهنگی دیده نمی‌شود و شما برای ملاقات با نهنگ‌ها باید ساحل را جستجو کنید.
حیات کنونی بر روی کره‌ی زمین حاصل صرف میلیون‌ها سال وقت است تا از اقیانوس وارد خشکی شود. اما نهنگ ها 40 تا 50 میلیون سال را هزینه کردند تا با تبدیل پاهای خود به باله‌ای برای شنا، راهی اقیانوس شوند. در واقع، هنوز هم در بعضی گونه‌های نهنگ‌ها، استخوان‌های باقی مانده از پاهای عقبی قابل مشاهده است.
وقتی برای اولین بار نهنگ ها وارد اقیانوس شدند، دیگر جاذبه‌ی زمین برایشان مهم نبود و از لحاظ فیزیکی می‌توانستند در آب غوطه ور شوند و به نسبت عظیمی رشد کنند.
اما این تحول به اندازه‌ای که فکر می‌کنید، تدریجی نبود. در حقیقت در طول 37 میلیون سال یا بیشتر، نهنگ‌ها به طور فزاینده‌ای تنوع پیدا کردند، اما اندازه‌ی آن‌ها همچنان کوچک باقی مانده بود و تنها 18 فوت (تقریبا 5.5 متر) طول داشت. در نتیجه، آن‌ها شکار آسانی برای شکارچیان اقیانوس‌ها بودند، شکارچیانی چون کوسه غول پیکر.
در حدود 3 میلیون سال پیش، یک عصر یخبندان به وقوع پیوست که به نفع نهنگ ها بود. در این حادثه، درجه حرارت و جریان‌های اقیانوس تغییر کرد و موجب تمرکز و جمع شدن پلانکتون‌ها و موجودات کوچک دریازی در یک جا شد که غذای خوبی برای نهنگ‌ها بودند. در نتیجه یک منبع غذایی متمرکز و عالی در اختیار نهنگ‌ها قرار گرفت و باعث شد تا رشد کرده و بزرگتر شوند. هر چه قدر نهنگ‌ها رشد بیشتری پیدا می‌کردند و بزرگتر می‌شدند، منابع غذایی کمتر می‌شد و آن‌ها برای یافتن غذا باید به جاهای دورتری سفر می‌کردند.
به عنوان مثال 3 میلیون سال بعد نهنگ‌های کوهان دار یا نهنگ گوژپشت یکی از طولانی‌ترین مهاجرت‌های پستانداران در روی زمین را آغاز کردند و هر سال بیش از 5000 مایل ( 8046.72 کیلومتر) را پیمودند. در نتیجه عنوان مدرن‌ترین گونه‌ی نهنگ‌ها را در طول تاریخ به خود اختصاص دادند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نهنگ گوژپشت در صورت مشاهده حمله نهنگ قاتل به یک پستاندار دیگر مانند فوک یا انسان، برای نجات جانشان به کمک آن‌ها می‌آید.
اما گونه نهنگ آبی به عنوان بزرگترین گروه نهنگ‌ها شناخته شده و وزن یکی از آن‌ها بیش از وزن یک بوئینگ 757 است، به طوری که این موجود بزرگترین موجودی است که تاکنون بر روی زمین زیسته است. برای تصور بزرگی ابعاد این جانور، همین بس که در حدود ۷۰ نفر انسان می‌توانند تنها روی زبانش بایستند، همچنین سرخرگ‌های این نهنگ به اندازه‌ای بزرگ هستند که یک انسان می‌تواند به راحتی در آن شنا کند.
دانشمندان بر این باورند که یک نهنگ 110 فوت (33.528 متر) طول دارد و نمی‌تواند هنگام بستن دهانش به اندازه‌ی کافی سریع باشد. پس برای صید و شکار قبل از بلعیده شدن، امکان فرار وجود دارد.
بنابراین ما می‌توانیم بدون هیچ نگرانی در میان بزرگترین حیوانات زندگی کنیم و این خوش شانسی ماست که غذای آن‌ها کریل و ماهی‌های کوچک است.
با سلام ، مقاله بسیار عالی و بی نظیر بود ، با تشکر از شما .