نسخه جدید بازی جنون سرعت (Need for Speed) که همین هفته برای کنسول‌های PlayStation 4 و Xbox One منتشر می‌شود مانند یک بازی ویدیویی هنری از فیلم The Fast and the Furious است. کاربران این بازی از سال‌های ۱۹۹۸ صحنه‌های تعقیب و گریز فیلم‌ها را در این بازی برای خود بازسازی می‌کردند، اما این اولین باری است که این بازی حالتی فیلم‌مانند به خود گرفته است. این بازی رقیبی برای سری Forza از مایکروسافت یا بازی بدشانس اما خوب Driveclub از سونی نخواهد بود چون حتی از لحاظ بصری قابلیت رقابت با بازی‌های نام‌برده شده را ندارد. جنون سرعت مانند Forza با فریم ریت ۶۰FPS اجرا نمی‌شود و حتی فضای داخل ماشین را با جزئیات قابل مقایسه‌ای به تصویر نمی‌کشد. همچنین مدل‌های ماشین‌های این بازی به اندازه Driveclub جزئیات لازم را ندارند. اما Nfs تمام این کاستی‌ها در زمینه یک بازی کامل بودن را با کنترل آرکید و روش بصری خاص خودش جبران می‌کند: با ساخت بازی‌ای که شبیه به یک فیلم است.
احتمالاً به این فکر می‌کنید که «این همان کاری است که در سال ۲۰۱۳ این بازی توسط آن با ویدیوی فول موشن از رده خارج شده خود به تعریف داستانش پرداخت» بله، و هنوز هم همانطور است، اما این بار Nfs توانسته این قسمت‌ها را خوب پیاده‌سازی کند. تمام اعضای گنگ خیابانی که عضو آن هستید یک شخصیت‌های این بازی هستند (برای مثال خانم بلوندی که در این بازی حضور دارد و بچه نادان و کنجکاوی که راحت به همه اعتماد می‌کند)، و این بار همه شخصیت‌ها را در داستان خواهید دید.
چیزی که در این بازی خواهید دید فراتر از گذاشتن یک فیلتر فیلم روی بازی و استخدام چند بازیگر ارزان قیمت برای سر هم بندی بازی است. این نورپردازی و دوربین سینمایی Nfs است که این بازی را منحصر به فرد می‌کند. رانندگی در اطراف Ventura Bay در این بازی برایتان دوست‌داشتنی خواهد بود چون احساس می‌کنید که در فیلم Collateral یا Fight Club هستید. قسمت اعظم این بازسازی با نورپردازی‌های خیابان‌های این شهر به دست آمده است. چراغ‌های sodium vapor درخشش معروف نارنجی لامپ‌ها را برایتان به ارمغان می‌آورند و لامپ‌های فلورسنت با نور آبی متمایل به سبز می‌تابند و هیچ سایه‌ای به جای نمی‌گذارند و LED ها، مانند جهان واقعی، سرد و سفید هستند.
Ghost Games این ویژگی‌ها را با هم مخلوط می‌کند تا همه چیز را از لحاظ بصری مورد قبول نگاه دارد، و تا آن‌جا پیش می‌رود که حتی روی یک پل نورپردازی‌های متفاوتی را خواهید دید. و همه این‌ها به خوبی با هم جور در می‌آیند. اگر عاشق رنگ‌ها باشید می‌فهمید که هیچ دو جایی از این شهر یک شکل نیستند و حس یکسانی به شما نمی‌دهند. این تنوع است که رانندگی در سطح این شهر را بسیار جذاب می‌کند و تمام این‌ها بسته به اینکه چه زمانی از شب در کجا قرار داشته باشید بسیار آشنا و در عین حال جدید به نظر می‌رسد.
هر وقت که در این بازی متوقف شوید با صحنه‌ای مشابه با صحنه‌ای ثابت از یک فیلم مواجه خواهید شد: «نوری ملایم از لامپ‌های خیابان می‌تابد و پرتوهای آن راه خود را درون مه همیشه موجود در هوای این شهر پیدا می‌کنند. دورتر نوری آبی متعلق به پلی خمیده کم و زیاد می‌شود و در حالی که تابش نورهای چراغ جلوی ماشین‌ها روی سطح خیس خیابان بازتاب پیدا می‌کنند آن نور کوچک و کوچک‌تر می‌شود. درختان خرما به آرامی در باد ملایم تکان می‌خورند و بند HEALTH آهنگ noise-rock خود را از طریق رادیو پخش می‌کند.»
در این بازی با یک محیط ساختگی پر روح مواجه خواهید شد که شما را وسوسه می‌کند تا به بازی ادامه دهید. در تجربه ما از این بازی اولین بار بود که هنگام بازی جنون سرعت کنترلر درون دست‌هایمان را فراموش کردیم و در فضای بازی محو شدیم، تا اینکه با شیشه جلوی ماشین درون گارد ریل رفتیم!
